pişmaniye

izmit gelir akla. tren garında çok almışlığım vardır. içi fıstık dışı çikilata... off.

dışı çikolata kaplı olan favorimdir.

rusların türkiye`yi pişman etmek kullandıkları son numara.

http://www.dha.com.tr/1-tir-dolusu-pismaniye-de-rus-gumrugunden-cevrildi_1092304.html

değerli üstat erol büyükburç'un en sevdiğim şarkısı. loop'a al çalsın, kah mutlu, ol kah hüzünlen. dinlenesi.

(bkz: çekme helva)

ağzına bir kaç adet kesme şeker atsan aynı zevki verebilecek şekerli şey.
bir de yerken konuşmamak falan gerekiyor sakal gibi tüylü tüylü tuhaf bir şey yahu asla yemem fakat şu eşkenar dörtgen şeklinde olanları güzel hatta çikolata kaplıyorlar, o bir şekilde yenebilir.yoksa şekerli diye pişmaniyeye kalamam asla ne tatlılar var!

onu bunu bilmem ama bütün dünyanın kabul etmesi gereken bir şey var ki o da en "orjinal" tatlı olduğudur.

o kadar orjinal ki "tatlı" demek bile sakil kalıyor. adı yapışmış üstüne. pişmaniye işte..

bayılırımmmmmmmm..

---------------alıntı---------------
çok uzun yıllar önce izmit’ te nam salmış bir tatlıcı varmış. Yaptığı tatlılar çok meşhurmuş. Yolcuların, onun tatlılarını yemek için dükkanının önünde uzun kuyruklar oluşturup beklemesi, Baharat ve ipek yollarının geleceğini dahi tehlikeye sokmuş.

Bizim tatlıcı ustanın, güzeller güzeli çok şişman bi sevgilisi varmış. Aşkın gözü kördür. Bizim tatlıcı ustanın gözü şişman sevgilisinden başka kızı görmüyomuş. Kızı o kadar çok seviyomuş ki çıkardığı anda çok meşhur yeni tatlısının ismini, ’şişmaniyem’ koymuş.

Tatlıcı sonunda muradına ermiş ve sevgiliyle evlenmiş. Ancak evlilik, sevgilisinin kıskançlıkları ve huysuzlukları yüzünden cehennem azabına dönüşmüş. Bizim tatlıcı ustamız da, o çok sevdiği, uğruna tatlılar yaptığı sevgilisinden ayrılmak zorunda kalmış. Evlendiğine pişman olan ustamızın tatlısı da, bu olay duyulduktan sonra, ’Pişmaniye’ olarak anılmaya başlamış. Görüyosunuz di’mi? Nerdeeen, nereyeee..
---------------alıntı---------------

6 ağustos 2011 kartal sözlük ankara iftar - sahur organizasyonundan dönen yazarların her birinden bir kutu istediğim.

şu anda yediğimdir.

sen ne güzelsin öyle...

yolculuğa giden tanıdıkların yolunu gözlememe sebebiyet veren tatlı.

bir şey ister misin? sorusuna verilecek en güzel cevap. yerim.

çocukluğumun en pahalı tatlısıydı.

abime pişmaniye aldırabilmek için kıyafetlerini ütüler, yemek yapması için mutfağa girdiğinde dağıttıklarını toplar, ayakkabılarını boyar, yatağını hazırlar ve evden çıktıktan sonra odanın halini görünce annem kalp krizi geçirmesin diye bütün o dağınıklıkları toplama sözü verirdim. işin kötüsü bu kadar emekten sonra gelen pişmaniye kutusundan bana sadece bir tane düşerdi.

hemen her yerde dükkanlarının olmasından göz önünde bulunmasından ötürü kocaelide oturanlara çok çekici gelmeyen tatlımsı.

şehirden uzaklaşıldığı takdirde ilk özlenenler arasında gelir.

izmit'e özgü bir tatlı.

(bkz: olsa da yesek)