yalnızlık

yalnızlık mecburi olduğunda değil , bir seçenek olduğunda güzeldir ancak. dedirten durum

tekbaşınalık ile karıştırılmaması gereken hede. kalabalıklar içinde de yalnız olabilir insan. yalnızlık kaderdir, tekbaşınalık tercih. yalnızlık elimdir,yaşayan için vahimdir. tekbaşınalık ise aslında keyiflidir. yanlızlıkla karıştırılmasına rağmen

(bkz: yalnızlık benim eski sevgilim)

(bkz: yalnızlık ömür boyu)

özgünün seslendirmiş olduğu güzel bir parça.

www.youtube.com/watch?v=Xgnp7fK0Y6g

kızılırmak'ın acının rengi isimli şarkısında çok güzel ifade edilmiş olan sıkıntı. evet, sıkıntı diyorum çünkü eğer tercih edilmemiş, mecbur kalınmışsa sıkıntıdan daha azı değildir. ve çok daha fazlası olabilir. şarkının da dediği gibi;

yalnızlık büyütür,
ama yalnızlık, sonra çürütür..
yalnızlık...

paylaşılmayan, bir süre sonra huzur kaçırmaya başlayan tekillik halidir.

lal gibi hissedersin kendini, bunu hak edecek ne yaptığını düşünür durursun hep, cevap bulamayacağını bilen bir çaresizliğin kollarında. her şeyi doğru yapmışsındır üstelik, doğru bildiğini en azından; ama boş bir odada sesin yankı yaparcasına kendi içinde kendine çarpar durursun. kaçamazsın da ondan, eliyle koymuş gibi bulur seni yorganınla yatağının arasında. istenmeyen tüy gibidir, kıldır, yündür, boktur, püsürdür. tüm bunları düşünüp çıldıracak gibi hissederken bir sigara yakarsın; yine o şarkı çalmaktadır:

(bkz: yalnızlık ömür boyu)

Bence;

- Sandalye boş mu?
+ Evet, alabilirsiniz.

ömür boyudur.

aslında herkes biraz yalnızdır. ne sevgili ne dost ne ana ne baba ne de başka bir şey...

lanet bir şeydir. biraz mutluluğa benzer bu bakımdan.

onu istediğin vakit kavuşamazsın, etrafında birileri olur, sevgilin olur; oysaki sen kendinle baş başa kalıp kafayı dinlemek istersin, yalnızlığı özlersin ama nafile. yalnız kalmak istiyorum dediğin zaman daha da gelirler üzerine, "neden?" diye üstelerler... Sorun ben miyim diye tepene çıkarlar. oysaki tek istediğin yalnız kalmaktır, belirli bir nedeni yoktur, olmayacaktır...

sonra bir gün gelir ve yalnız olduğunu farkedersin, etrafında kimse yoktur; tamam şimdi yalnızlığımın tadını çıkarayım dersin, ama 2 gün sonra ondan sıkıldığını farkedersin, git dediğin zaman da gitmez, yalnızlık seni istemiyorum dedikçe yalnızlaştığını farkedersin. ihtiyacın olduğu bir anda ne arkadaşların ne de ailen "gerçekten" yanında değildir. bir başına kalmışsındır. insanoğlunun doğasında yer alan bencilliği farkedersin, tıpkı bir zamanlar senin beni yalnız bırakın derken yaptığın gibi...

her derbi maçından sonra daha çok hissettiğim durum.evet,her şey gelip geçiyor zamanla,bir şekilde hayatınıza devam ediyorsunuz.bazı anlar vardır engel olamazsınız.acılar,hüzünler,sevinçler gibi.çünkü bu duygular yalnızca paylaşıldığı zaman atlatılıyor veya çoğalıyor.bir insanın başına kötü bir şey geldiğinde en yakınını ister yanında.mesela halı saha maçında en ufak sakatllığımda eski sevgilim gelir aklıma,daha yerden kalkamadan '' şimdi olsaydı çıkınca mesaj atsaydım '' diye geçer.bu yüzden hayatımda en çok korktuğum şeyin başıma kötü bir iş gelmesi değil,bunun hayatımda kimse yokken,yalnızken gelmiş olmasıdır.sevinçelere gelelim.çok uzağa gitmeye gerek.beşiktaş'tan derbi maçlarında mesela,takım çoşmuş kadıköyde fenerbahçe'yi,inönüde galatasaray'ı yenmiş.o an farkına varmazsın sesin kısılmıştır,sevinçlisindir o takım taraftarlarıyla dalganı geçmişsindir,ta ki gece yatağa başını tek koyunca düşünürsün,telefonu çıkarıp ''koyduk mu '' diye sevincini paylaşmadın kimseyle.daha da kötüsü onunlayken maç sonu yaptığınız geyikler kemirir beynini sağa dön-sola dön bir türlü geçmez.yaşadığım şehir itibariyle beşiktaş yalnızlık demektir sanırım.gurur duyduğum yalnızlığım.

(bkz: terkedilmek)

kötüdür. harbiden kötüdür. buluşmak,içinizi dökmek için arkadaşlarınızı ararsınız,her biri bahaneler uydurup gelmez/gelemez. evdeyseniz duvarlar üstünüze üstünüze gelir,daralırsınız.

fakat korkmayın,geçer. yani, bende öyle oluyor.

tek başına gülersin tek başına ağlarsın tek başına sevinirsin tek başına üzülürsün aslında hepimizin olduğu durumdur. sadece yalnızlığımızı unuttuğumuz zamanlar vardır insanlarla beraberken.

bir nalan şarkısı (b: bittin )deki satır başıdır


Yalnızlık ah yalnızlık
Biz seninle hiç darılmadık
Yangın yangın üstüne
Aşk seninle hiç barışmadık

Yan yürek söndüğüne yan
Sen hâlâ söndüğünü san
Hata hata üstüne
Gözlerimde öldü sevdan

Ah bu gönülde kaç yangın var
Biri biter biri başlar
Dün ateştin şimdi külsün
Sen de sen de bittin be yar

en sevdiğim kıyafetim.bazen üzerine birşeyler döküp kirletsem de..yıkıyorum,tekrar giyiyorum..eskiyeceğini sanmıyorum.

yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılırsa zaten yalnızlık olmaz diyerek konu üzerine gelebilecek tüm anlatımların üstünü örtmüştür özdemir asaf

tatlı sevimli bişeydir

adamın ağzına sıçar afedersin. birgün gelir ailenden, arkadaşlarından bütün sevdiklerinden ayrılırsın. bambaşka bi şehir bambaşka insanlar ve sen tek başına. uzun süreni en kötüsüdür insanı nereye götüreceği belli olmaz. beraberinde birde herşey ters gidiyosa insanı yer bitirir. kendisinin bile tanıyamayacağı hale getirir. kimse tatmasın bu duyguyu yaşıyosa bile derinden yaşamasın ucundan falan yaşasın. gökyüzünün sonu olduğunu gösterir adama. yer bitirir çözümü yoktur. ölsekte kurtulsak dedirtir belasını sikeyim onun ben.

bize gelir , geldiği gibi gitmez.

http://www.youtube.com/watch?v=c1SOL_wBkB4

beynin kalabalıklaşmasıdır. ruhsal boşluğun beden bulma hali diyebiliriz. uzun süredir test sürüşündeyim.