sözlük yazarlarının itirafları

küçükken baan sorarlardı büyüynce ne olmak isterdin diye ben hep dansöz derdim.üniversitede değiştirdim evet bir dans olayı vardı ama hep beyonce'nin yanında dans eden taş gibi kocaman hatunlar vardır kaslı kaslı hah işte onlardan biri olmak istiyorum ve haal istiyorum! şu kliptekielrden biri ben olmalıydım....
http://www.youtube.com/watch?v=4m1EFMoRFvY

kimi zaman saçmasapan hakeketler yaptığımın gayet farkındayım. sadece karşıdakine belli etmiyorum. aslında içten içe kendime de sinir oluyorum fakat bu daha çok agresif olmamdan başka bişeye yaramıyor.

10 yaşındayken rüyamda annemi görmüştüm,bana işe kızım demişti.
sonrası malum,bir sıcaklık hissi,bi ıslaklık,bi utanma duygusu.
10 yaşında altıma işediğime mi yanayım,annemin beni azmettirmesine mi bilemedim.

fazla korkağımdır aslında ölmekten korkarım,sevdiklerimi kaybetmekten korkarım ha birde yolda yürürken biri arkamdan yürüyorsa içim rahat etmez sürekli kontrol ederim.

aslında O'nun beni hic haketmedigini gözümden akan tek yas kadar bile degersiz oldugunu biliyorum,cevremdeki herkes bunu söylüyor O'nunla olmamam gerektigini O'nun icin aglamamın Boş oldugunu söylüyorlar.aslında bunu bende biliyorum herseyin cogu zaman farkındayım hatta kendime cok kızıyorum ama gel gör ki uygulama sıfır gönül işte

"artık olamaz galiba" dediğim berbat bir dönemin ardından bir kadın beni yeniden heyecanlandırıyor sanırım sözlük... ne bileyim böyle bir heyecan, neler oluyor lan bana hissi... onun seni veya senin onu öptüğünü düşününce içinin bir tuhaf olması filan... kendimi sevmeye bile başlıyorum... onu sevdiğimi düşündüğüm yerde kendimi sevmek otomatikman devreye giriyor... o kadar de benziyoruz yani... olur mu ki? mümkün mü ki böyle bir şey? bize birini sevmek için kendini üzmen gerekir dedilerdi... yalan mıydı o şimdi?

geçen gün annemin çeyizlik borcamını yanlışlıkla kırıp o fark etmeden çöpe attım sözlük. hala fark etmedi. canım sağolsun ama dimi sözlük. çok mu önemli sanki 23 senelik borcam benden.

şu bayram günlerini nedense hiç sevemedim be sözlük.
ne mal günler deyip duruyorum hep.yapmacık olmak için koyulan günlerden biri daha olarak hissediyorum.
özel günlere karşı mı böyleyim diye mi düşünüyorum da.sanırım öyle yahu.

konu dönüp dolaşıp fenere geldimiydi bende film kopuyor usta. kayışları yakıyorum, anında kısa devre oluyor hafızam, hafsalım. yahu neresinden bakarsam gülüyorum. sağa sola çeviriyorum, bana mısın demiyor. ulan 21 yaşında eşşek herifin tekisin, yakışıyor mu bunlar sana falan diyorum kendi kendime. ama elimde değil arkadaşım, herkesin zaafları vardır. benimkisi de fenerbahçe sanırım.

evet ben rakı sofrasında otururken hem de sevgilim yanındayken pırt yaptım.

pırrrrtt...
-yuhhh inanmıyorum leia ne yaptın sen?
kız arkadaşım masanın altına girmiş gülmekten mi artık utanmaktan mı yerlerde...ben yaaaaaa ne bileyim alkol işte tutamadım e güldürmeseydiniz ya beni ne var ne olmuş diye üste çıkmaktayım.lan direk tossurdum ne üste çıkmasıysa artık bende ki ama murata bakamıyorum bile o derece utandım yani.

-yaaaa benim sevgilime bak ya hem rakı içiyor hem de o kadar doğal ki istediği zaman pırtlıyor.hastayım sana kızım yaaaa yemin ediyorum.

tabi bende bi şımarıklık hem tosssurmuşum hem de sevgilimin söyledikleri resmen tavan yapmışım.uzun süre ayyy beni en doğal halimle seviyor havalarındayım....

olay sonrası yaklaşık 1 hafta sonra terkedildim.

saçma olduğunu bile bile devam ediyorum. inat desen inadımdan değil kendime söz geçirememden kaynaklanıyor. kendime mi kalbime mi orası da ayrı muamma. bazen şüpheleniyorum kendime acı çektirmek hoşuma mı gidiyor diye. doktora falan görünsem mi diye düşünüyorum, evet bazen gerçekten rahatsız olduğumu düşünüyorum. bildiğiniz rahatsız.

uzun zamandır maça gitmedim. bu yüzden kendimi ayıplıyor ve kınıyorum.
o kadar özledim ki maça gitmeyi, suratımı boyayıp formamı giyip televizyondan duyduğum kadarıyla tezahüratlara eşlik ederek izliyorum maçları.
hele dişikartallarımızı gördükten sonra.. resmen gözlerim doldu sözlük..

ev ortamında çok üşengeç ve tembelim. ama bu genelde kış aylarında oluyor, çok üşümemi bahane olarak gösterebiliyorum. bir çok işi kalorifere yapışık olarak saatler geçirmem yüzünden erteliyorum ve bir de bakıyorum ki gecenin bir vakti olmuş. iyi o zaman yarın kesin yapıcam diyorum ve hoop yine aynı tas aynı hamam..

yine yanlış yoldayım.

insanlar çok susuyor lan. öyle böyle değil bayağı susuyorlar. ottan boktan mevzuları hem de. saatlerce. sevmiyorum çok susan insanları. gereksiz susan insanları daha da sevmiyorum. insanlar o kadar çok susuyor ki ben konuşuyorum. sesliliğimde dinleniyorum. ama bu sefer de "neden konuşuyorsun" diye susuyorlar. konuşsunlar artık lan. bir de böyle kalabalık bir mekanda hep birlikte susuyorlar ya. o uğultu. o tek düze ses. tiksindim hepsinden lan. biraz sesli olsalar keşke.

çok sikimsonik bir hayat yaşıyorum lan.

çoğu kişinin belki de gıpta ettiği bir meslek ve işim var, ama ben zerre kadar mutlu değilim anasını satayım. hayır yani rahat rahat çalışan onlarca meslektaşım etrafımdayken, ben ikidir çalıştığım iş yerlerinin en yoğun departmanında buluyorum kendimi; bu da beni deli ediyor sözlük. ister şükretmeyi bilmemek de bunun adına, ister doyumsuzluk de, ister tahammülsüzlük de; ben tükeniyorum hızlıca[ybkz]swh[/ybkz] benim derdim o. mesai mesai mesai, insan olduğumu unuttum. arkadaşlarla bağlar yavaş yavaş zayıflıyor, dostlar desen çok uzaklarda kaldı, iyice ketum bi adam haline geldim bu yüzden. "evlen" nidaları yükselmeye başladı aile ortamında, dellenip bağırıp çağırmamak için zor tutuyorum kendimi yeminle. son sevgili hayatımdan çıkalı neredeyse üç sene oluyor, halen aklımdan uzak tutamıyorum; aşık falan değilim, saçmalama, da... unutmak zor be birader, hem de güzel günlere bu kadar yaklaştığın bir zamanda ve hiç hak etmediğin bir şekilde kaybeden taraf olmuşsan... işin bok tarafı kimseye karşı duygusal düşünceler de besleyemiyorum, ciddi bir şeyler hissedemez durumdayım lan bildiğin; yok ettiler lan bütün duygularımı, hayatımı s*ktiler be! alkolik olma yolunda emin adımlarla ilerliyorum, zaten sünger kıvamında olan bünyeye hiçbir etki yapmamaya başladı meret iyiden iyiye. her an sinir krizine girme eşiğinde hissediyorum kendimi, hayatımı 180 derece değiştirecek ani hataların dibinde buluyorum kendimi birdenbire. aslında keyifli bi adamdım ben, mizaç buna müsait yani; bu duruma gelmiş olmama ben bile şaşırıyorum.

özetle; hayatımdan kuş boku kadar keyif almıyorum, her şeyi yapmak zorunda olduğum için yapıyorum. hep bir keder, umutsuzluk, tükenmişlik hissi... he, bir de ufak bir detay; mecburen yaşıyorum, formalite işte senin anlayacağın.

çok özledim be sözlük

tükendim.

gecenin bir vakti..

derdimden sual olunmazken, sebepsiz yere aklıma düşüyorsun ya.. seni nasıl seveceğimi bile şaşırttın lan!.

inönü de izlediğim hiç bir maçı kazanamadık. 8 10 maça tekabül eder kendileri[ybkz]swh[/ybkz]