sözlük yazarlarının itirafları

her inönü stadının önünden geçtiğimde ellerimi -farketmeden- kartal pençesi yaptığım doğrudur.

küçük şeylerden mutlu olabiliyorum evet ama daha da küçük şeyler yüzünden mutluluklarım yıkılabiliyor.

bir itirafım bile yok lan.kahretsin amk bomboş yasıyorum.itiraf edebileceğim tek sey yarım saattir çişimin gelmesi ve lavaboya gitmeye erinmem.

hep aynı sonlardan, söylediklerimin anlaşılmamasından sıkıldım.

itiraf bunun neresinde mi?

(bkz: sıkılmak)

küçükken hırsızlık yaptım hemde bir çok kere. [ybkz]swh[/ybkz]

''hoşlandığım çocuk vardı filmlerin etkisi altında kalıyordum[ybkz]swh[/ybkz]ve ben buna bonnie ve clyde izlettirdim ve ordaki çift gibi hem sevgili olalım hem de hırsızlık yapalım diye teklif ettim, elbette kabul etti. sonra kırtasiye, market demeden her yerden bir sürü şey çaldık. çoğu zaman başkalarına hediye ediyorduk ya da kendimiz kullanıyorduk ya da yiyorduk. hatta büyüyünce banka soyacaktık...''

http://tinyurl.com/btxym7t

ulan şöyle bir hesapladım da, çok boktan insanı hayatımıza sokup çıkartıyoruz.. sikip çoğaltmak varken hem de.. ilginç.

sakallarım kaşıntı yapana kadar traş olmam gerektiği aklıma gelmiyor.

Döneceğim diye konuşmuştuk.
Dönerken giyeceklerimi hesaplamadığımdan mı dönemedim diye düşünmeye başlayacağım zamanların bu kadar yakın olduğunu fark etseydim daha önceden, bu vakite kadar beklemezdim.Çıkar,gelirdim.Çıkarım olmadan gelirdim.
Zaman kaybettim.Aslında zamanımı kaybettirdiler bana, kim bulduysa tepe tepe kullansın kalan zamanımı. İstemem geriye,merak etmesin sakın. Öyle huylarım olmadı hiç. Elimden giden hiç bir şey için kılımı kıpırdatmadım bu zamana kadar. Kendime çok değer verdiğimden değil, sadece doğanın kanununa karşı çıkmayı sevemedim hiç.

Neyse, işin ucunda yağmurla beraber geldim İzmir'e. Yolculuk bitti mi,diye sorarsan. Daha devam edecek bir serüvenin önyazısıyız, göz kapaklarından damlayan. Daha önce çok şehir terkettim.Bazılarında acı çektim bazılarında acının kendisi oldum.
(Coğrafyalara düşman ettin beni.)

Sonra bir şehirlerarası otobüslerde unuttum çocukluğumu. Bir sırt çantasıyla,bir bavul dolusu bilet tükettim.

Sonra baharlar gecikti, gider gibi oldun. Ben de gideyim derken onca zaman sonra bu haldeyiz; birlikteyiz.

Şimdilik İzmir'deyim.
Yakındır,Ankarada'yım.

Vizeden kaldık finalden kaldık ee bütünlemeden de kalıyoz sorun bende sanırsam.

tam olarak neyi nasıl yapmak istediğimi hiç bilmiyorum şu sıralar
her şeyi canım istiyor ama onları yapacak gücü bulamıyorum kendimde.
sıkılıyorum bazı bazı, gerçi o da genel olarak müptezellik kıvamına ulaştığı için o olduğunu iddia edemeyeceğim.
bateriye başlayacağım sanırım, davullara tekme tokat girişip hıncımı onlardan çıkartacağım
biraz da rakı filan içmek istiyor canım.
at bineyim de istiyor millet buna ehi ehi gülüyor benim şakam yok ciddi ciddi kasık ağrısından ölene kadar at bineyim istiyorum.
söyleyeceklerim şimdilik bu kadar

yazın çalıştığım firmanın sekreterine aleni şekilde yazıldım. benden 4 yaş büyükmüş, işin kötü yanı bana her konuda yardımcı olan ve işi öğreten muhendisin nişanlısıymış.

"Anı yaşa" anlamina gelen Carpe Diem'i yillarca "Seni Seviyorum" sandım. Üstelik gercek anlamini daha gecen sene ögrendim.

bugün o bankacı çocuğun yanlışlıkla fazladan verdiği 1000 tl'yi geri götürürken sağ ve sol omuzumdaki tatlı şeylerden soldaki kafamı çok karıştırdı.

ben sağdakinden yanaydım ancak ofistekiler soldakini duymuş gibi "vermesen vermezsin" diye gaza getirmeye çalıştılar. tüm suçlu onlar aslında.

yoksa ben gayet iyi bir insanım. kimse açık versin madur olsun istemem tamam mı!

hayatıma giren herkese en yakın en sevecen en dost halimle yaklaştım bugüne kadar..herkese canım, kanım gibi davrandım.. meğerse yanlış bir çizgideymişim, bunu olması gerekenden geç anlamak insana koyduğundan belki bilmiyorum ama ciddi bir yıkkınlık bir çöküş yaşadım son bir haftada.. çoğu insan gözümden o kadar çok düştü ki bugün itibariyle, yeni tanıştığım herhangi bir insan bile o şahıslardan daha değerli olacak.

beşiktaş taraftarı olmak gurur verici olduğu kadar zor.

evdeki kapı girişleri pek sağlam değil, o yüzden barfiks barını entegre edemiyorum hiçbir yere.
işte bu yüzden dışarı çıkarken falan apartmandaki katlarda bulunan doğalgaz borularında yakalanma korkusuyla beşer barfiks çekiyorum. her katta beşer çekiyorum böyle, günlük barfiks ihtiyacımı karşılıyorum. ama çok korkuyorum. yakalanırsam ne olur bilemiyorum, ayrıca borular patlar mı, kırılır mı, bi sakatlık çıkar mı korkularım da var. ama çok zevkli, öyle bakmayın yadırgamayın gerçekten zevkli bir şey.

sözlüğümüzün şekli şemali değiştikten sonra ısınamadım bir türlü.
(vurgula: niye böyleyim ki. )

seviyorum be sözlük yetmez mi?

hiç kimsede olamayacak büyüklükte egolarım var. beni çok seven insanların kalbini acımasızca kırmama neden oluyorlar. hayatla korkunç bir kavgam var. bu kadar saldırgan ve agresif olmamın sebebini de hiç bilmiyorum. yolda yürürken bile sinirleniyorum , bana kelime yapan yada cevap veren hiç kimsenin gözünün yaşına bakmıyorum. yanlış olduğunu bile bile hala inadıma devam ediyorum ve o esnada marifetmiş gibi bununla gurur duyuyorum. bir sürü yanlışı ard arda yapıyor ve ardımda onarılamaz kalpler bırakıyorum. utanmadan bir de sonunda ''beni seven böyle sevsin amk , sevmeyen siktirsin gitsin'' tribine sokuyorum kendimi. ve bunların tamamının sonunda bana veya bize yakışmadığını düşünüp , pişmanlık duyuyorum.

kitapçıya uğramayalı bir seneye yakın zaman oldu [ybkz]swh[/ybkz]