hiç kimsede olamayacak büyüklükte egolarım var. beni çok seven insanların kalbini acımasızca kırmama neden oluyorlar. hayatla korkunç bir kavgam var. bu kadar saldırgan ve agresif olmamın sebebini de hiç bilmiyorum. yolda yürürken bile sinirleniyorum , bana kelime yapan yada cevap veren hiç kimsenin gözünün yaşına bakmıyorum. yanlış olduğunu bile bile hala inadıma devam ediyorum ve o esnada marifetmiş gibi bununla gurur duyuyorum. bir sürü yanlışı ard arda yapıyor ve ardımda onarılamaz kalpler bırakıyorum. utanmadan bir de sonunda ''beni seven böyle sevsin amk , sevmeyen siktirsin gitsin'' tribine sokuyorum kendimi. ve bunların tamamının sonunda bana veya bize yakışmadığını düşünüp , pişmanlık duyuyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?