beşiktaşlı rüyalar

gs derbisinden sonra yaşadığımdır.

nasıl içimde kalmışsa uyudum uyandım 3. golü attığımızı gördüm. [ybkz]swh[/ybkz]

beşiktaş'ın bünyeye verdiği stresten midir nedir, benim de bu gece gördüğüm rüyadır.

28 eylül 2016 beşiktaş dinamo kiev maçının üzüntüsü var tabi, öyle uyuduk. rüyamda ne alaka ise adanaspor'a deplasmanda 1-0 yeniliyorduk. maçın son anlarında caner erkin yine top şişiriyordu. top havadayken ali palabıyık bitiş düdüğünü çaldı ve rüya son buldu.

dün akşam gördüğümdür. artık stada bakmaktan mı nedir bilmiyorum. uzun yıllar sonra feyyaz-ali-metin-gökhan-ulvi falan bir yerlerde oturuyorlar; yanlarına gidiyorum, abi diyorum: ''siz beni tanımazsınız ancak ben sizi çok iyi tanırım.'' başlıyorum maç maç anlatmaya; masalarına davet ediyorlar falan. birden ben bunları anlatırken yıl 1986 oluyor; sanki ben de futbolcu olmuşum, oyuncular hep o yıldaki gibiler; fulya'da toprak saha doğru yürüyoruz, gökhan arkamda beliriyor; ki abi diyorum ben senin hayranınım falan. sahada giderken birden kendimizi bir takside buluyoruz; 3 kişiyiz, biri kadın. diyorlar ki göteborg'u elememiz için bu paketin bir yere verilmesi gerekiyor. gidiyoruz veriyoruz meğerse yanlışmış; neyse kadını vuruyorlar biz kaçıyoruz, eski şahin bir taksi bizi alıyor. her şey seksenli yıllardaki gibi. neyse bu adam bizi kaçıracakken başka bir yere götürüyor ben buna dalıyorum yanlışlıkla ölüyor falan, sonra birden süleyman başkan çıkıyor: ''korkma sen bizim evladımızsın'' diyor falan uyandım. çok ilginçti rüya.

Genellikle içeriğini hatırlamadığım rüyalardır. En son rahmetli Süleyman Seba'yı gördüm.

arasıra başa gelendir. en son iki gün önce görmüştüm. bilic ile karşılaşmışız, enseme tokat atıp bugün cuma diyordu. bilinçaltımı sikeyim.

Güzeldir. Ne zaman beşiktaşla ilgili rüya görsem hep cenk gönen çıkıyor karşıma onunla konuşuyor oluyorum. İlginç.

güzeldir.

Slaven Bilic ve hatırlayamadığım bir kaç futbolcuyla buluşup, fotoğrafımı instagram'a koydum dün gece. pek güzeldi.

tarifsiz bi' mutluluk ve 'hayırdır inşallah' nidasıyla uyandıran rüyalardır.

27 kasım 2014 asteras tripoli beşiktaş maçıymış. [ybkz]swh[/ybkz] ben yine maça gidememişim, abim maçtaymış. abimi arayıp maçı dinliyormuşuz, sevgilimle beraber. işin garip yanı aslında abimin telefonu kapalıymış ama biz bir şekilde maçı dinleyebiliyormuşuz. o anda dördüncü golümüzü attık, spikerin ''asteraslı oyuncular dizlerini döve döve ağlıyorlar'' diye haykırışını çok net hatırlıyorum. sonra ben dört oldu bizim futbolcuları düz hizaya sokayım da azıcık eğlenelim dedim. meğerse maçı o şekilde ben yönetiyormuşum. önümdeki ekranda küçük siyah noktaları dümdüz tıpkı bir halay gibi sıraya dizdim. spiker ''beşiktaş orta sahada halaya başladı, inanılmaz sayın seyirciiileeer!'' dedi. kıkır kıkır gülüyordum, maçın son dakikalarında halay çektik. uyandım o neydi gız dedim.

dizlerini döve döve ağlayan asteraslılara selam ederim, halaya geliyoruz ulan!

(bkz: süper lig 2002-2003 sezonu)

daha önce de yazmış mıydım bilmiyorum ama benim için en unutulmaz olanı 1993 yılının temmuz ayında gördüğümdür. aradan 20 yıl geçmiş olmasına rağmen , halen her ayrıntısını hatırladığım ve inanılmaz gerçekçi bir rüya. Yaz okulu için yurt dışındaydım ve çok yorgun olduğum bir akşam, herhalde beşiktaş özlemi beynimi kemirmiş .Yattım sonra bir anda İnönü Stadyumununun koridorlarındayım, yavaş yavaş yürüyerek bir odaya giriyorum, girer girmez gordon neredesin evlat, bugün beklediğin forma senin diyor bana.... bakıyorum odada beşiktaş tam takım içeride metin,rıza,gökhan,şifo ve diğerleri... rıza kaptan geliyor yanıma hadi oğlum göreyim seni bu maçı almamız şart senden çok ümitliyiz diyor. o yıllarda bilenler bilir her maç öncesi ak saçlı bahattin baydar , yeni açık ile kapalının birleştiği noktadan stada açılan tünelden çıkar , taraftarı ayağa kaldırarak, takım geliyor işaretini verirdi, takımda o merdivenlerden çıkardı sahaya. hatta detay bilgi her takım ayrı tünelden çıkardı.
Önde bahattin hoca , arkada rıza kaptan ile feyyaz arasında ben, tribünler alev alev , gürültü ve tezaharütlar bugün bile hafızamda, tam tünelden çıkıyoruz, çimin ve yanan meşalelerin kokusu burnumda , kalbim içimden çıkacak gibi olmuş, tam o anda kapı çaldı ,, hayır diyorum gömüyorum kafayı yastığa kaldığım yerden rüyaya devam etmek için ama nafile... 20 yıl geçiyor ben halen o rüyanının devamını görmeyi bekliyorum.

oynanacak maçın tüm olasılıklarını "fazla" düşünmekten, maçtan öndeki gece görülmesi normal olandır.

rüyada görülen skorun gerçekleşmesi ise hayra alamet değildir.

(bkz: müneccim yazarlar)

gelecek ya da geçmiş maçı rüyada oynamakla olabilen eylem.başka çeşitleri de olabiliyor.

içine bir şey çok oturduğunda beşiktaşla ilgili ya da birşeyi fena istediğinde siyahi beyazi, gece buluşuyosun beşiktaşla.

güzel bişi bence..

oynadığımız maçın etkisinde fazla kalınması sonucu oluşabilecek durum.maçta yaşanan olaylar biliçaltında yer etmiştir.kişinin beşiktaşla yatıp beşiktaşla kalktığını gösterir.(bkz: çok seviyoruz deli gibi)

tatlı rüyalardan kasıt bu olsa gerek.

millet beşiktaş'ı, takımı, inönü'yü falan görür; ben, beşiktaş hakkında ileri geri konuşan adam görüyorum. tanımadığım ve şu anda da kim olarak gördüğümü hatırlamadığım adamın biri, iş yerimdeki odamın duvarında beşiktaş takvimini görüyor. kendisi de aşırı fanatik ve iğrenç bir galatasaraylı bu arada. söylediği cümleyi de unuttum ama şikeyle ilgili saçma sapan bir şeyler söyleyip laf sokuyor sırıtarak. ben de aşırı derecede sinirleniyorum, sonrası yok. en önemli kısmını unutmuşum ama daha iyi olmuştur belki, bilemedim. [ybkz]swh[/ybkz] bu neyin bilinçaltı ya? hayatımdaki bazı öncelikleri gözden geçirmemin vakti geldi galiba.

şahsıma ait görülenleri gerçeğe dönüşendir.

zira kadıköy' de feneri kalecisiz 4-3 yendiğimiz maçın sabahında evdekilere rüyamı anlattığımda benimle dalga geçmişlerdi üstün açık kalmıştır diye ama akşam herkes tuhaf tuhaf bana bakmıştı.

o gece rüyamda beşiktaş' ın feneri yendiğini ancak pancu' nun mavi forma giydiğini söylemiştim. mavi formaya bütün gün anlam yüklemeye çalışmıştım ama yeni forma olamaz diye düşünüyordum, onaylı değildi öyle bir forma.
derken akşam maç bittiğinde biz yenmiştik ve pancu' nun üzerinde mavi kaleci forması vardı...

bir keresinde yaklaşık 16-17 yıl önce, beşiktaş soyunma odasındayım 4 numaralı forma üzreimde, bir yanımda kaptan rıza, diğer yanımda sarı fırtına. Gordon ingilizce maç taktiği veriyor ulan diyorum kendi kendime gerçek mi rüya mı bu, ama inanmak mı istiyorum rüya mı çok gerçek anlamıyorum, gerçek olduğuna inanıyorum. o ara gökhan (keskin) geliyor yanıma şutmesafesişutpozisyonu diyor bu maçta beni aratmayacağını biliyorum şöyle sırtıma dokunuyor hafiften.
Bakıyorum herkes hareketleniyor takılıyorum şifo'nun arkasına o sırada tribünlerden geliyor geliyorrr karakartall geliyor nidaları yükseliyor.
Bir bakıyorum Bahattin baytar en önde haydi çocuklar allah utandırmasın diyor, o sırada biz tribünlere açılan merdivenleri tırmanıyoruz, taraftarların sesi kulaklarımda yankılanıyor kalbim fılayacak heyecandan. Annemin sesi ile uyanıyorum, ulan anne diyorum 5 dakkika daha bekleyemezmidin, anneme sinir oluyorum iyiden iyyiye kadıncağızın haberi yok, yaklaşık 16-17 sene sonra bile unutamıyorum o rüyayı.
Ulan bide çimlere ayak bassaydım keşke........

tezahuratlarla uykularıma rahat vermeyen rüyalar.

Kapalıya doğru koşup yumruk şov yaptığım rüyalardır.

her ne kadar rüya olsa da bilinçaltımıza beşiktaş gerçeğinin yerleştiğinin en önemli gerçeği. bir anda kendinizi rüyalar tiyatrosunda üçlü çekerken bulmanıza vesile olacak olandır.