bir keresinde yaklaşık 16-17 yıl önce, beşiktaş soyunma odasındayım 4 numaralı forma üzreimde, bir yanımda kaptan rıza, diğer yanımda sarı fırtına. Gordon ingilizce maç taktiği veriyor ulan diyorum kendi kendime gerçek mi rüya mı bu, ama inanmak mı istiyorum rüya mı çok gerçek anlamıyorum, gerçek olduğuna inanıyorum. o ara gökhan (keskin) geliyor yanıma şutmesafesişutpozisyonu diyor bu maçta beni aratmayacağını biliyorum şöyle sırtıma dokunuyor hafiften.
Bakıyorum herkes hareketleniyor takılıyorum şifo'nun arkasına o sırada tribünlerden geliyor geliyorrr karakartall geliyor nidaları yükseliyor.
Bir bakıyorum Bahattin baytar en önde haydi çocuklar allah utandırmasın diyor, o sırada biz tribünlere açılan merdivenleri tırmanıyoruz, taraftarların sesi kulaklarımda yankılanıyor kalbim fılayacak heyecandan. Annemin sesi ile uyanıyorum, ulan anne diyorum 5 dakkika daha bekleyemezmidin, anneme sinir oluyorum iyiden iyyiye kadıncağızın haberi yok, yaklaşık 16-17 sene sonra bile unutamıyorum o rüyayı.
Ulan bide çimlere ayak bassaydım keşke........
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?