cem dizdar

beşiktaş taraftarı futbol yorumcusu. tribünde karşılaştığımızda kendisine sarılmak istediğim insanlardan.

kendileri maçları diğerleri gibi değil de bizden biri gibi kapalı tribünde izlemekten gurur duyduğunu söylemektedir. biz de seninle gurur duyuyoruz cem abi.

çarşı'nın aydınlarındandır.Hürriyet gazetesinin yazı işleri müdürüdür.maçları kapalı alttan izler

ricardo andrade quaresma bernardo hakkında; iki çift lafınun dinlenmesi gereken adam.
http://www.kartalbakisi.com/ozel/q7yi-isteyenler-futbol-bilgilerini-gozden-gecirsin-h13923.html

bugün köşesinden hislerime tercüman olmuş üstad, rakı masası yoldaşı, kapalı müdavimi. demiş ki: "bir de çok çabuk unutuyoruz her şeyi. söyleyenimiz bile unutuyor. tff başkanı yıldırım demirören, sık sık 'hakemleri korumamız ve futbolun güzel yanlarını konuşmamızı' öğütlüyor bizlere... neyse artık futbolun güzel yanı? ara pası mı, kaleci kurtarışı mı? yoksa işi ticarete döküp, forma kombine satma yarışı mı? sanki 'bu hakemler olduğu, şampiyon masa başında belirlendiği sürece gerekirse maçlara paf takımıyla çıkarız' mealinde sözler eden bizlerdik! o zaman da bir federasyon başkanı vardı ve sanırım onun da o günlerdeki en büyük dileği futbolun ‘güzel yanları’nın konuşulmasıydı!.. bu öğütler de tuhaf kaçıyor değil mi?"

(bkz: beşiktaş'ın çocuğu)

kapalı'da maçları takip eden, o yüzden tribünde taraftarın nabzını çok iyi tutan, yazılarını gözlemler ile pekiştiren güzel insan.

ntv radyoda, gürcan bilgiç ile beraber çift forvet programında yer almaktadır. ancak kendisi farkılı şeyler söylemeye çalışırken, yani futbol güzel oyun falan derken biraz saçmalamaya ve gereksiz polimiklere girmektedir.kendisi beğendiğim bir yazar ve iyi bir beşiktaşlı ama kötü bir radyocu.

3 mart 2013 beşiktaş fenerbahçe maçı nı yaşayarak; bizim gibi tarif eden spor adamı;



--spoiler--

Yıllardır kapalı tribünün aynı bölümüne giden biri olarak ‘birinci arama noktası’nda kimseciklerin olmamasına şaşırmış halde G kapısına yürüyorum. Durum ‘olağanüstü’. Uzun zamandır ilk kez kapı önü, peteğe polen yetiştirme telaşındaki arılar misali alt alta üst üste. Yaşıma hürmet mi yoksa bir parça ‘televizyon tanınırı’ olmanın faydası mı bilemiyorum, kapı önündeki gençler “Sen önden buyur abi” diyerek yana çekilince itiş kakış yaşamadan turnikeye ulaşıyorum. Ulaşınca anlıyorum ki, bana sağlanan kolaylık saygı ya da ‘tanınırlık’tan değil, kalabalığın ‘biletsiz’ oluşundan! Ne var ki maç başlamadan bir iki dakika sonra kapıdaki ‘biletsiz ama saygılı’ gençlerin çoğunun çevremde olduğunu fark edince, meziyet ve kararlılıklarına imrenmiyorum dersem yalan olur. Nasıl olmuşsa hepsi bir biçimde içeri girmeyi başarmış!

Biber gazı sıkıldı

Saat 19.00. Ama ne hakemler ne futbolcular! Ortalıkta kimse görünmüyor. Nedenini merak edip sorunca çevremdekiler durumu şöyle açıklıyor: “Polis dışarıdaki olayları bastırmak için ortalığı biber gazına boğdu. Soyunma odalarını da gaz basmıştır ondan olabilir. Biz bile burada gözümüzü açamadık bir süre.”

Tribün hınca hınç dolu, neredeyse bir koltuğa üç kişi tünemiş vaziyette bekliyoruz başlama vuruşunu. Çoğunluk ellerindeki ‘akıllı telefon’larla yaşadıklarını ölümsüzleştirme telaşında. Belki bir daha hiç bakmayacakları fotoğraflar çektirip ‘anı’ topluyorlar kendi kavillerince.
Maç başlıyor... Küfür kıyamet... Kimi Fenerbahçeli oyuncuların faullerine, kimi pas yapamayan Beşiktaşlı futbolculara, kimi hakeme... Yani ‘Erşan Kuneri’ misali aşçı bahçıvana, bahçıvan şoföre, şoför uşağa sonra hepsi uşağa durumu... Tam önümüzde bir iki ofsayt pozisyonu oluyor Beşiktaş aleyhine. Hepimiz görüyoruz aslında; ofsayt.. Ama çoğunluk “Değildi” diyerek başta önümüzdeki yan hakem olmak üzere duyulmamış küfürler ediyor sağa sola. Tam çaprazımızda demirlere tutunmuş vaziyetteki kızıl saçlı kadın hepimizin ilgisini çekecek desibelde çığlıklar atıyor zaman zaman.. En önde her maçta soyunan bu maçta da başta üstü çıplak olan ‘ciğerci’, bu kez üşüyor giyiniyor ilerleyen dakikalarda.

Zeki Demirkubuz’un yorumu!

Üç yaşlı abi var bir kaç sıra önümüzde. Uzun yıllardır tribüne gelmediklerinden midir nedir, içinde bulundukları ortama hayli yabancı duruyorlar. Devre arasında Dirk Kuyt’ın kendi kalesine attığının belli olduğu golün ardından yaşanan sevinç abileri hayli ürkütüyor. Havada küfür kaplama ‘analizler’ uçuşurken abiler sakin, edeplice izliyorlar maçı...
Yıllardır tribündaşım olan Zeki Demirkubuz bir ara maçtan kopuyor ve şuna benzer son derece zihin açıcı bir tahlile dalıyor: “Abi bu Egemen geçen sene bizde, bir sene önce Trabzon’da, daha önce Bursa’da... Bu nasıl bir oyun? Geçen sene buranın kahramanıydı şimdi hain muamelesi görüyor neredeyse! Hiçbir şey kalıcı olmayınca, derinlik de mümkün olmuyor. Oyunun tadı tuzu iyiden iyiye kaçtı...” Zeki anlatana kadar işin bu yanını düşünmemişim. Haklı... Bu oyun bir sevgi öznesini, çok kısa sürede bir nefret nesnesine dönüştürüyorsa demek ki ağır biçimde sakatlanmış durumda.

Maç 2-2’ye geliyor. Ve tribündekiler geri kalan zamanı elleri yüreklerinde izlemeye geçiyor. Hele ki uzatmadaki üst üste gelen kornerlerde... “Ha yedik ha yiyeceğiz” duygusuyla gerilen bünyelerden yükselen elektrik havada asılı duruyor... Veee... En son Olcay’ı görüyoruz Fenerbahçe ceza sahası içinde... Olanlar oluyor..

Sevinçten küfürler edildi

Havadaki elektrik patlamaya dönüşüyor. Görüntüdeki sesleri silin, geriye toplu bir ‘çıldırma ayini’ kalır herhalde. Herkes vücudunun yapamayacağı bir hareketi gerçekleştirmeye çalışıyor. Biri nedense koluma yapışıp beni devirmeye uğraşıyor! Bir başkası diğerinin yanağını ısırmaya çalışıyor. İki kişi üzerimden aşıp ayaklarımın dibine yığılıyor. Gözüm o üç abiye takılıyor bir ara. Korku içindeler. Fiziksel olarak o enerjiye ayak uydurmaları mümkün değil, oradan kaçmaları ise hiç mümkün değil. Çaresizler... Hakemin bitiş düdüğü duyulmuyor ama maçın bittiği belli oluyor. Yaşlı abiler kazasız belasız kurtuluyor. Bu sefer küfürler sevinçten ediliyor. İnsan şaşırıyor, mutluluk neden daha nezih ifadelerle çoğaltılamıyor diye... Öte yandan “Bu kadar insanı böylesine mutlulukla kucaklaştıran kaç duygu var acaba” diye de düşünüyor tabii...Dışarı çıkıyoruz. Ağızlar kulaklarda. Ancak ilerlemek mümkün değil kapalının önündeki yol araçtan, köfteci el arabasından geçilmiyor. Az ileride iki kocaman TOMA -bir tür polis aracı- kenara park etmiş. Yürümek mümkün değil. Küçük bir otomobil içindeki kadın sürücü aracın içine kaybolmak istercesine siniyor. Otomobili yumruklayan, tokatlayan, camını öpen.. Her geçen tuhaf bir hareketle korku içindeki kadının korkusuna korku katıyor. Gece bitiyor. Bir Fenerbahçeli, bir Galatasaraylı dört Beşiktaşlı arkadaş geceye Beyoğlu Ocakbaşı’nda bir süre daha maç yorumlarıyla devam ediyoruz. Sonra biz de sıkılıp, “Karaburun ne güzel yerdir be abi” muhabbetine dönüyoruz...

--spoiler--

temmuz ayı sayısı için; tempo 'ya çarşı'yı anlatan gazeteci abimiz. e senin ağzından bir kere duymadık gezi parkı, taksim laflarını? onu nasıl yapacağız?

bazıları eksileyebilir ve farkılı düşünebilir ama palavra bir adamdır. farklı konuşma ve farklı olma çabası eğrelti durur ağzında ve hareketlerinde.ne televizyonda ne radyoda çekilir , yazıları ise zaten okunmaz.

uyduruk yazılarından bir tanesini daha yazmıştır. vay efendim fikret orman, gezi olayları sonrasında çarşıyı kapalıdan kovuyormuş. yalan ve yalancı insan beyanı. fikret başkan daha baştan beri, sahanın iki yanındaki tribünlerin en değerli yerler olduğunu, bu nedenle buradaki koltukların yeni stadta daha pahalı olacağını, ancak isteyen herkesin burada olabileceğini, ancak öğrenci ve alım gücü daha az olan ve tribünlerde çoğunluk olan '' çarşı'' gurubu için açık tribünleri belki koltuksuz yapacaklarını ve uygun olacağını belirtmiştir. ama bu her şeyi farklı yorumlama çabasındaki söze büyük beşiktaşlı !!!! buradan da çarşı kovuluyor mesajı çıkarmış.

Not: yazısını link vermedim. okuyup zaman kaybetmeyin.

--alıntı--[ybkz]swh[/ybkz]

Beşiktaş’ın fazlasıyla dışsal nedenlerle ele geçirdiği ‘Şampiyonlar Ligi’ yolundaki en kritik maçıydı Karabük’te oynayacağı karşılaşma. Bütün maç son bölüme kadar ‘eşitlik denklemi’ içinde geçti. Çünkü iki takımda aynı düzende oynuyordu. 80. dakikaların sonuna kadar iki takım da sınırlı sayıda pozisyon bulduysa bunun nedeni ‘öncelikle rakibi oynatma’ temelli oyun kurgusuna dayalı oynamalarıydı.

Sonuçta “Beşiktaş, sezgisel olarak transfer ettiği iki oyuncuya karşı yenildi” dersek yanlış olmaz. Neden alınıp Karabük’e kiralandığı belli olmamayan Eneramo attı, neden alınıp o pozisyonda yerini kaybettiği belli olmayan Dany faktörüyle golü yedi. Sahi, kim yaptı bu transferleri?

Ancak dahası, baştan beri tekrarlayarak sorduğumuz soru; “Yedek kulübesi bu neden yetersiz Beşiktaş’ın?” Eğer ilk hedefiniz Şampiyonlar Ligi ise 60. dakikada oyunun ritmini, akışını değiştirecek ‘kenar oyuncuları’nızın daha fazlası olması gerekmez mi?

Tolunay Kafkas, “Beşiktaş’ta bir oyuncu var, oynatmamamız lazım. Onunla ilgili ufak bir tedbirimiz olacak” dediyse de tedbire gerek kalmadı, Oğuzhan erken sakatlandı. Bu da sürpriz değildi çünkü iki sezondur Beşiktaş’ta süreci bir türlü halledilemeyen ‘sakatlıklar’ belirliyordu. Böylece Kafkas’ın işi ‘tek ihtimale kaldı’ ve o ihtimal de gerçekleşti.

Slaven Bilic, kadro elverdiği oranda saha içi tüm düzenlemeleri yapmaya gayret ediyor. Ne var ki, sınırlı kadro maç oynanırken denkleme müdahale etmesini engelliyor. Bu da Beşiktaş’ın olanaklarını gösteriyor. Beşiktaş’ın yegane avantajı ‘bilgi’yi becerebildiği oranda ‘inanç’ın önüne koymaya gayret etmesi. Zaman var, bu durum geliştirilebilir. Çünkü, övülmesi gereken her zaman ‘bilgi’dir.

--alıntı--

spoiler--

başbakan sormuş; neden milli takım dünya kupasında yok. e kardeşim, avrupa birliğinde neden yoksan, dünya kupasında da ondan yoksun

spoiler--
#358901

https://twitter.com/KingcArsi/status/509269667752738816/photo/1

alıntı--

Son bir not da Lig TV’deki hakem yorumuyla ilgili... Sinan Kaloğlu’nun golünde topun Serkan tarafından ‘içerden mi dışardan mı’ çevrildiği konusunda hakem kararı ve ‘Bay Piero’ yetmemiş olacak ki, 2-3 santimlik bir karar için Mustafa Denizli ile Tümer Metin tuhaf referanslar arıyordu! Denizli, Ersan’ın itirazının ‘yetersizliğini’, Tümer Metin ise Motta’nın hakem üzerine koşmayışını ‘topun içerden çevrildiği’ne delil gösteriyordu! ‘Anormalin normalleştiği ülke’de artık hiçbir şey tuhaf kaçmıyor değil mi? Yani, hakem kararı değerlendirilirken bundan böyle yavaşlatılmış çekimler dışında bir de ‘futbolcu itiraz şiddeti’ mi baz alınacak? Hakikaten tuhaf.

alıntı--

[ybkz]swh[/ybkz]

spoiler--

Ve bir kez daha moral motivasyona bağlı ‘maç etmek’ ile akıl ve bilgiyle ‘futbol oynamak’ arasındaki fark ortaya çıktı.

spoiler--

19 mart 2015 beşiktaş club brugge maçı'ndan sonra yazdığı yazıyla aklın önemine vurgu yaparak takdirimi bir kez daha kazanmış abimiz.

--alıntı--

Fatih Terim'e verdiğiniz parayla tüm stadyumlara Beşiktaş'ın stadında olduğu gibi hibrit çim yapsaydınız.

--alıntı--

lafı gediğine koymuştur.https://twitter.com/KartalSozluk/status/784388831223148545

cenk tosun caner erkin kavgası ile alakalı çok güzel konuşmuştur. caner'e açık açık ''yardım alması gerekiyor.'' diyerek psikolojik sorunları olduğunu ima etti. kesinlikle katılıyorum.

dinlemekten zevk almadığım iyi bir beşiktaşlı olan yorumcu.

yorumlarından dolayı değil, ses tonu falan çok itici geliyor.

sanki grev sözcüsü gibi. [ybkz]swh[/ybkz]

geçmiş zaman yeni açık tribünde kapalı tarafında açtığımız "kartal penchesi" pankartını polisin "siyasi" diyerek almak istemesi üzerine yeni açık ile kapalının birleştiği yere gelerek pankartı kapalıya alan ve polise vermeyen beşiktaşlı. sağolsun iyi ki var