vicdan

bulunması için insan olmanın yeterli olmadığı duygu, hissiyat. her insandan senin yaşadığın olaya aynı tepkiyi göstermesini elbette bekleyemezsin ama, bazen öyle olaylar vardır ki, doğru bildiklerini yanlış yapar, yanlışları doğru. en basit ve acı örneğimiz şüphesiz berkin elvan. çoğu insanın dilinden çıkan sözler ve klavyesinden çıkan yazılar aynı oldu 269 gündür. 14 yaşında girdiği yoğun bakım odasından, 15 yaşında 16 kilo olarak ayrıldı. hiç tanımayan bir insan bile şu cümleyi okuduğunda kalbi sızlar. çocuktan bahsediyoruz çünkü. ister ekmeye almaya giderken vurulmuş olsun, ister taksim'de, ister ankara'da, ister izmir'de, ister eskişehir'de, ister antep'te. vurulan bir çocuk ve faili meçhul cinayetlere adı karışması için uğraşıyorlar.

en acısı da ne biliyor musunuz. barikat kurup terörist damgası yedirdiğiniz o insanlar kadar insanlığınızın ve şerefinizin olmaması.

bir insanın hiç suçsuz yere yedi seneyi kendine zehir etmesine sebep olabilecek his.

kanal d'nin yeni dizisi. başrolde timuçin esen gibi karizmatik bir adam oynadığı için tarafımca izleniyor.

https://pbs.twimg.com/media/BblvpgsIcAA-fq6.jpg:large

en ve tek âdil, üç kâğıdın işlemediği, asıl hesabın sorulacağı mahkemedir.

rahat olması her zaman haklı olduğunuzu göstermeyen ölçme ibaresi.
http://gundem.milliyet.com.tr/ethem-sarisuluk-u-vuran-polisi/gundem/detay/1728554/default.htm

türk dil kurumu tanımı: "Kişiyi kendi davranışları hakkında bir yargıda bulunmaya iten, kişinin kendi ahlak değerleri üzerine dolaysız ve kendiliğinden yargılama yapmasını sağlayan güç."

bunu kaybettiğiniz zaman, her türlü kötülüğü yapabilmeniz ve hoş görebilmeniz mümkündür. mesela "kendinden olmayan"a yaşama hakkı tanımayanlar, vicdanlarını çoktan kaybetmişlerdir. ve muhteşem adalet sistemimiz sayesinde, aramızdalar onlar. hiçbirimizin can güvenliği yok.