beşiktaş inönü stadyumu'ndaki son maç

(bkz: 11 mayıs 2013 beşiktaş gençlerbirliği maçı)

aklıma geldi gece gece.
çimlerin kokusu burnumda hala. kapalıyı çok fazla tercih etmeyen biri olarak. son maçı kapalıda izledim. unutulması imkansız bir gündü. ben ki hafıza konusunda ciddi sıkıntılar yaşasam da beynimin bir köşesinde kazılı hala.

yak oğlum bi sigara daha gece uzun...
https://www.youtube.com/watch?v=Xg9l3rI4Oto

anısına tişört çıkarılmıştır.

https://pbs.twimg.com/media/BJwNX84CMAEN5bJ.png

son maça izdiham olması sebebiyle yeni açıkta ki polis kapısı önünde içeriye biletsiz girmek isteyen büyük bir kalabalığın olacağı ve olaylara çeviğin müdahale edeceğini şimdiden görebildiğim maç. olaylar olaylar

4 maçlık kombineyi almakla ne büyük akıllılık yaptığımı düşündürten maçtır. 5 saat içerisinde tüm biletler tükenebilir mi? beşiktaş işte, ilklerin takımı ya oluyor böyle şeyler.

gençlerbirliği maçı olmayacaktır bana göre. stadın anısına bjk-fb iyi olabilir

yeni açık tribünde sevdiğim insanlarla birlikte izleyeceğim son maç.

şanslı mıyım? evet. peki mutlu muyum? hayır.

biletler satışa çıkana kadar içim içimi yiyordu. ya alamazsam vs. iki gündür "son maç o, gitmem lazım" "hadi çıksın biletler" diye geziniyordum ofiste. bilet alınca rahatlamış olmam gerekiyordu ama rahatlayamadım bir türlü. ben her maça "ilk kez maça gidiyormuş" gibi giderim. yine o ilk kez maça gitme heyecanı var ama bu sefer içinde çok derinlerde "ve son kez" hüznü var.

çok fanatik bir galatasaraylı arkadaşıma sordum. ali sami yen yıkılırken sende böyle miydin? benim gibi dokunsan ağlayacakmış gibi? evet dedi. ama sonra yeni stad yapıldı ve oraya alıştık, dedi.

şöyle bir düşünüyorum da en azından aynı yerde yapılacak yeni stadımız. bu konuda şanslıyız. ya x bi otoban kenarına yapılsaydı? allah korudu neyse.

hüzünlü malesef . ama her efsanenin bi sonu vardır. buda yenilerine yol açmak için.

bilet bulma telaşesi yaratan maç. sonuç. bulamadık. alamadık. genel satışa çıkar mı eski açık yeni açık? bakalım.

senelerdir süren yıkım konusuna öyle bir alışmışız ki, artık gerçeğine bile inanamıyor insan. hep bir sorun çıkacakmış gibi geliyor. çok mu istiyoruz yıkılmasını? tabiki hayır. tabi stadın yavaş yavaş tükendiğini görmek ister istemez üzüyor. toparlanıp, kendine gelmesi gerekiyor. oradan ayrılmak nasıl olacak, hiç bilmiyorum. nedense o son maç bir an önce gelsin, hem de hiç gelmesin istiyorum. günler, saatler geçtikçe içimi daha bir hüzün kaplıyor. bu yolda yalnız olmadığımı bilmek ve aynı hisleri milyonlarca paylaştığımın farkındayım.

ha son maç mı?

(bkz: 11 mayıs 2013 beşiktaş gençlerbirliği maçı)