senelerdir süren yıkım konusuna öyle bir alışmışız ki, artık gerçeğine bile inanamıyor insan. hep bir sorun çıkacakmış gibi geliyor. çok mu istiyoruz yıkılmasını? tabiki hayır. tabi stadın yavaş yavaş tükendiğini görmek ister istemez üzüyor. toparlanıp, kendine gelmesi gerekiyor. oradan ayrılmak nasıl olacak, hiç bilmiyorum. nedense o son maç bir an önce gelsin, hem de hiç gelmesin istiyorum. günler, saatler geçtikçe içimi daha bir hüzün kaplıyor. bu yolda yalnız olmadığımı bilmek ve aynı hisleri milyonlarca paylaştığımın farkındayım.
ha son maç mı?
(bkz: 11 mayıs 2013 beşiktaş gençlerbirliği maçı)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?