elfida

onunla etrafımıza kurduğumuz surlar dünyanın en eski,en sağlam taşlarından,kimsenin yıkamayacağı,yıkmaya cürret edemeyeceği.bu asosyallikse biz asosyaliz ve mutluyuz,karışmasın kimseler.

"Bir gün seni bırakırım ya
tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu
Evet, gün geliyor, bıkıyorum senden,
ama istanbul'dan bıkmak gibi bir şey olur bu."

kendisi tek başına şu koca şehirdeki ailemdir,çok sevilendir,ankara'yı özletme sebebidir.

arkadaş kalmaya çalışmak vardır, arkadaş kalabilmek değil.

çok sevdiğin o gömleği,sevgilinin ayrıldıktan sonra doğumgününde sana hediye etmesinden sonra giyilince çok da sevindirik olunamayan gömlek

boğaz
kadıköy
aidiyet

ankara dışından gelip de orada yaşayan çoğu insan nefret ediyor burdan ve evet özellikle de istanbullular.belki nefret etmezsin ama sevmeye çalışırsın,alışmaya çalışırsın bu kadar insan nefret ediyorsa vardır bir bildikleri demeden,o şehri dinlemeye çalışırsın.eğer ki şanslıysan sana fısıldamaya başlayacak ankara,karşına güzel mi güzel insanlar çıkartacak,nerde olduğunu unutup sen keyif aldığını farkedeceksin.farklı şeyler,farklı detaylar dikkatini çekmeye başlayacak,ankara sana illa ki birşeyler öğretecek.bir gün bakacaksın ki "ankarayı bile özledim"diyebiliyorsun.zaman zaman soğursun,gitmek istersin tüm bunlara rağmen,ama bu şehri sevmeye çalışmak lazım "ayy burda deniz de yok zaten"diye kestirip atmadan önce,bir şansı olmalı ankaranın da.

mesela:
"Elif olmak zordur
çünkü elif olmak
Yuvarlak bir dünyada dik durmanın
Dik ve önde
Belki acıyla
Ama vazgeçmeden durmanın
Dünya ne kadar dönerse dönsün
Olduğu yerde kalmanın adıdır elif olmak
Kaç silah varsa elife çevrilir
Elif hep olduğu yerdedir
Silahlar patladığında ilk vurulan eliftir
Zordur elif olmak
Elif olmak hep vurulmaktır
Elif olmak yalnızca elif olmaktır
Ne B, ne T, ne S
Elif
Yalnızca elif
Elif demeden hiçbir şey denilemez
Ben elif dedim
Artık her şeyi söyleyebilirim."

sezen aksu-ah mazi

"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar.
Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar.
Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik,
Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik..."

çocukluğunun tadına düşe kalka sokaklarda varabilen çocuktur,büyüdüğünde gülümsetir de o izler anıları canlanınca.

göz altına sürülen ve kendilerini pandaya benzettikleri beyaz far