saygı duymak

ilişkilerde, toplumda, ailede, belki de tribünde en önemli şeydir. kaybedilmemesi ve önce insanın buna kendinden başlaması gerekir.

ben saygı kavramını 2 türlü ele alırım, saygı duymak ve saygı göstermek olarak.

patronuma saygı gösteriyorum ama saygı duymuyorum.

babama saygı gösteriyorum ama saygı asla duymuyorum.

anneme hem saygı hem seygi gösterip innılmaz bir saygı duyuyorum....

o yüzden birini dışa vurursun , aslında yapmacıktır, diğeri de içinden gelir çok derinden...

hayatta sevmekten önce gelmemesi gerekendir. korku ile karışık bir tehdit içerir.

günümüz türkiye'sinde mümkün olmayandır.
cidden kelimelerin kifayetsiz kaldığı şu hukuk sistemine susan akp savunucularına,öfkelerini hayatlarında bir kere bile karşısında kine haykıramamış olan insanlara "herkesin siyasi görüşü kendine, tabi saygı duymak lazım" diyip yoluna devam mı etmeli? yoksa sizin beyninizi sikeyim, vermeyeceğiniz tepkiyi, susan dillerinizi sikeyim mi demeli?
ben ikincisini derim.

Değeri, üstünlüğü, yaşlılığı, yararlılığı, kutsallığı dolayısıyla bir kimseye, bir şeye karşı dikkatli, özenli, ölçülü davranmaya sebep olan sevgi duygusunu ifade eder. inanmadığınız bir şeye saygı duymanız mümkün değildir, bir paradokstur.

kişilerin düşüncelerine ve görüşlerine karşı gösterilmesi gereken duruştur. çünkü karşınızdaki kişi gözünüzün önündedir, gerçektir ve herkesin kendine göre fikri vardır, inancı vardır. gösterilmesi gereken saygı, bu inanca olmalıdır. inanılan şeye değil çünkü aynı şeye inanmıyor olabilirsiniz. "sen böyle düşünüyorsun sana saygı duyuyorum ama ben böyle düşünmüyorum, senin inandığına inanmıyorum." demenin saygısızlıkla bir ilgisi yoktur. bu ayrımı iyi yapmak lazım diye düşünüyorum.

konu ne olursa olsun senin gibi düşünmeyen birine karşı olumsuz örnek oluşturabilecek sözlü veya fiili davranış içine girmemektir.

özlü söz geldi aklıma:
düşüncelerinin saygı görmesini istiyorsan, düşüncelerime saygı göstermelisin. [ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz]