mühendis oktay

32 yıl sonra bir anma gününe Beşiktaş'ımızın başkanı sayın hasan arat'ın katıldığı, yine 2. Başkanımız hüseyin yücel'in geldiği, iletişim koordinatörümüz okay karacan'ın da hazır bulunduğu anmaya konu olandır.

Başkanımız bundan sonra kulübümüze hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını hissettirmiştir. geleneklerine bağlı bir camiaya geri dönüyoruz.

Rahat uyu mühendis oktay. şimdi Beşiktaş'ın emin ellerde.

kahpece öldürülen beşiktaş'ın şehididir.

---------------(b: alıntı)---------------

tribün (dergi) kasım 2001 sayı : 3
çarşı röpartajı
o röpartajdan bi-iki bölüm..

inci baba'ya (selim abi) soruyor..

-unutamadığın bir olay var mı o dönemlerden ?

-unutmadığım , keşke olmasaydı diyeceğim tek olay oktay'ın öldürülmesidir herhalde. yılını hatırlamıyorum, 1992'ydi galiba. biz galatasaraylılarla ali sami yendeki maçtan sonra şişli camiinin karşısındaki sokakta randevulaşmıştık. biz gittik , nereden baksanız 200-300 kişiyiz. 45 dakika falan bekledik galatasaraylıları. polisler geldi bizi dağıtmaya çalıştı, aşağı yolladı bizi. biz aşağıya indik ama hemen geri döndük. bir yarım saat 45 dakika da öyle bekledik. çünkü hesaplıyoruz, o saate kadar gelmeleri lazım. ali sami yenin çok yakınındayız çünkü. baktık gelen yok, ayrıldık. meğer galatasaraylılar grup halinde stattan çıkmışlar, durakta otobüs bekleyen bir kardeşimizi boynunda kaşkol var diye dövmeye başlamışlar. öyle bir iki kişi değil yani, 25-30 kişi girişmişler arkadaşa. kardeşimizi orada kaybetmişiz. yanlış yapıldı, kahpelik yapıldı. tek başına duran adama o kadar adam girişilmez.
tek adamı azat et , bir işin varsa gel şişliye paylaşalım kozlarımızı. o çok gücüme gitti. keşke olmasaydı. hala çok üzülürüm. ama haber gelmemişti bize. gelseydi başka olurdu.

-daha sonra konuştunuz mu galatasaraylılarla bunu ?

-özür olsa ne olur ki ? cinayet işlenmiş. o çocuğun annesine ve ailesine yazık. kahpece gitti. galatasaraylılar daha sonra inönüdeki bir kaç maça korkarak geldiler. istesek misilleme yapardık, biz de tek başına maça gelenin üzerine saldırırdık. ama bize yakışmaz. bizim kitabımızda yazmaz öyle şey...

---------------(b: alıntı)---------------

bir avuc besıktaslıyla bugun mezarı basında anılan besıktas sehıdı

meslektaşım.. şanlı atkısı boynumun borcudur.

---------------alıntı---------------
1961 yazıyordu takvimlerde, o kahraman şehidin ilk sesi duyulduğunda.


Nasıl bir çocuktu kimbilir...

Belki yaramaz, belki sessiz, ama ille de masum.

Su aktı yatağını buldu, büyüdü zaman geçtikçe.

O büyüdükçe Beşiktaş'ı da büyüdü onun içinde.

1961 yılındaki o ilk "ınga", yerini siyah beyaz bestelere çoktan bırakıvermişti.

O artık gür çıkan sesiyle düştü yollara, aşkın peşinden.

Bir durak vardı ki, adı Ali Sami Yen...

Sırf atkısı boynunda diye kahpece yağmaladılar.

Bir yiğide onlarca çakal kıydılar.

Boynunda atkısı kan, ve işte gidiyordu can. Güzel yüzü de kan revan üstelik.

Hayın pusularda kapandı gözleri, Beşiktaş'ın siyahına giderken.

Daha 1961 doğumluydu oysa.

Anam yaşındaydı.

Bugün hayatta olsa benim emsalim evladı olurdu.

Belki birlikte hikayelerimiz, yaşanmışlıklarımız olurdu.

Belki dünkü maçtan sonra şuraya gelir iki kelam eder akıl verirdi.

Olmadı. Hem de neden bilir misiniz?

Sırf boynunda atkısı var diye.

Söylesene Mühendis Oktay, Beşiktaş'ın kırmızısı Türk bayrağı misali mi düştü o kanlar siyah beyaz atkına?

Hangi delikanlılığa sığdı senin gidişin?

Bir Oktay mıydı fazla gelen bu şerefsiz dünyaya?

Oysa ne bir taşkınlık etmiş, ne gelirken camı çerçeveyi indirmiştin.

Sırf boynunda atkın var diye...

Gelse ya şimdi yine o çakallar.

Sebebi malum, bugün hepimizin boynunda sen kokan atkılar var.

Sahi ne oldu onlara, mapusluk bildiler mi?

çıkıp Oktay nerede diyen oldu mu bizlerden başka?

Olsun, sen yine de rahat uyu.

Ne de olsa Onurunla Azat oldun bu dünyadan.

Ruhun şad olsun.

Atkın bize emanet...
---------------alıntı---------------

acısı hiçbir zaman unutulmayacak olan, kini hiç bir zaman bitmeyecek olan.

kardeş takım galatasaray zırvasını çıkaran aklı azların bi haber olduğunu düşündüğüm beşiktaş şehidi

spor şehidi

(bkz: 14 aralık 1991 galatasaray beşiktaş maçı)

mecidiyeköyden beşiktaş atkımla her geçtiğimde andığım beşiktaşımızın şehidi. nur içinde yatsın.

14 Aralık 1991 yılında Ali Sami Yen Stadı'nda oynanan Galatasaray – Beşiktaş maçının ardından Şişli'de otobüs beklediği durakta boynunda siyah beyaz atkı olduğu için Sarı-Kırmızılı taraftarlar tarafından dövülerek öldürülen beşiktaş taraftarı. beşiktaş şehididir. boynundaki atkı uğruna hayatını hiçe sayan cesur yürektir.

katili galatasaray tribünlerinin abisi, reisi taptığı başkanları olan sebo'dur. bu gün bu adam bir tribünü yönetiyor ve binlerce galatasaraylı onu yüreğine basıyor. aklım almıyor, aklım.

http://stalker-21.blogspot.com/2009/12/muhendis-oktay-anyoruz-nefret-bizim_12.html

11 aralık 2011 tarihinde nakkaş tepe mezarlığında anılacak olan göz yaşı. (bkz: nefretimsin galatasaray)

tuhaf renklilerle kardeş olduğumuzu söyleyen herkesin büyük saygısızlık yaptığı beşiktaş şehididir.

biz de yapabilirdik,sözlükte bolca bayan olduğundan yazmak istemediğim bir erkeklik organı bizde de var emin olun.

ama yapmadık,yapmayız...

bazıları hala anlayamasa da,çünkü biz beşiktaşlıyız!

boynundaki juventus atkısından dolayı kahpece linç edilen BJK şehidimiz. tek suçunu; içinde beşiktaş sevgisiyse eğer birgün degil hergün BEşiKTAş UNUTMADIK UNUTMAYACAGIZ SENi MüHENDiS OKTAY..

kalleşçe öldürülen abimiz. bundan dolayıdır ki RENGARENKLERE ölümüne karşıyım.

içimizi sızlatan olay.

futbol pestenkerani bir popüler eğlence metasıdır. futbolcu olmak için diğer sporlara nazaran spesifik bir fizyonomi gerekmez. hobbit kadar boya bahşedilen averajüstü bir bacak, kişinin egosunu şişirip zihinsel melekelerini göz ardı etmesine olanak sağlar. bu yüzden futbolcular o kadar ahmak ve eğitimsizdir ki aralarında benden bile karaktersizler bulunur. bir avam oyunu olduğu halde futbolda ne ideoloji sahibi birisi, ne de formasını çıkardığı zaman yaşamıyla gençlere örnek olan bir futbolcu vardır. mamafih halihazırda bu boktan havacıva oyunu yaşamının merkezine alarak en ufak aksilikte ya da kıvılcımda çevresine zorbalık eden holiganlar mevcuttur. stadyum basan, bir amaç olmadığı halde giriş yollarına barikat kurarak rakip taraftarlara mitralyöz misali saldırılarda bulunan, dişe diş, kana kan diyerek intikam ateşiyle kavrulan, infial ile gözleri dönüp böylesine boktan bir hadise yüzünden ölen birisine şehit olmuş diyen partizanların varlığı toplum için bir tehdittir.
bana göre bu uğurda ölen kişiler şehit olmamış tabir-i caizse (vurgula: niyazi) olmuştur.

(bkz: beşiktaş atkısı)