işe forma ile gitmek

beni ciğerci dükkanın önündeki kedi durumuna sokan başlık! özendim hemde o ne biçim

takım elbie giymem gereken iş görüşmesine 100. yıl forması giyerek gidip gerçekleştirdiğim eylemdir. görüşme sonunda çok zor bağlarım dediğim işi kolaylıkla bağladım. yapılası eylemdir

öğretmenseniz yapmamanız gereken bir harekettir. hele ki müdürünüzün fanatik beşiktaşlı olduğunu bile bile (üstelik de o fanatik müdür bile işe asla formayla gelmiyorsa) fener formasını giyip geliyorsanız, ya çok cesursunuz ya da salaksınız demektir. desteklediği takımın formasını giymeye hakkı var herkesin elbette ama her işin de bir ciddiyeti olmalı. çık bağdat caddesi'nde istediğin gibi kutla, gönlünce eğlen ama işe gelirken ille de sevincini üzerinde taşımak istiyorsan, bir atkı, şapka ya da bileklik gibi bir şey takar gelirsin. istersen eşofmanla bile gidebileceğin bir işte çalışmıyorsan şayet.

edit: ne acımasızmışım lan. şimdi olsa bir şey demem. [ybkz]swh[/ybkz]

mağlubiyetlerden sonra yarım saatliğine bile olsa o formayı sırtında taşıyabilmek enfes bir duygudur, yapılası eylemdir.
İşyerinde diğer takımı destekleyenlerin mağlubiyetten sonra bile forma giymen sonucu seni kızdırma heveslerinin kursaklarında kalması durumu ise ayrı zevktir...

bugün ortalama 300 kişinin yüzlerindeki gurur ve mutluluk ile ortalığı sarı laciverte boyayan,hemen ardından yasakları hatırlatan genel bildiri yayınlanmasını sağlayan eylem.

F N R in T A A.Q çarşı yazılı tişörtümle ofise gittim ve toplamda 20 fenerli beni listesinden sildi. çokta s2m ağrıyodu.

insanın üzerine yakışanı giymesi tam olarak budur, tadından yenmeyen olgudur, devlet memuru olamadığıma sevinmemin yegane sebeplerindendir.

(bkz: olan var olmayan var)