evin içinde marş söylemek

huzur tribünde
çok sık yaptığım bir eylemdir. bazen mırıldanarak bazen daha yüksek sesle.. ses tonunu ritme göre ayarlarsın, bestenin içindeki inişleri çıkışları.. her kelimesini ayrı ayrı işlemişsindir zaten aklına, kalbine, beynine.. söylediğin an bi mutluluk kaplar içini her defasında daha bi içten söylersin..

(bkz: çok sevdik be abi)
chubuzun
bütün ev arkadaşlarının Beşiktaşlı olmasalar bile marşları ezbere bilmelerine neden oluyor çok da güzel oluyor sonra iki bira içince bütün şehir merkezinde marş söyleyerek dolaşıyorsunuz. [ybkz]swh[/ybkz]
kartalpenche
bu durumla çok sık karşılaşmaktayım. marşlar dilime öyle pelesenk olmuştur ki artık söylediğimi bile fark etmeyecek durumdayım. hatta bir süre sonra çevremdeki fenevli ve gs'li arkadaşlarda beşiktaş marşları söylemeye başlıyorlar. işin en ilginciyse 50 yaşındaki annem geçen gün yemek hazırlarken gücüne güç katmaya geldik marşını söylemekteydi.
burakaydin
Kalbin beyin'e hükmettiği ender durumlardan birini anlatan eylem.
her defasında insanin tüyleri diken diken olan eylem aynı zamanda.
champion
hayır bunu yaparken ellerimi havaya kaldırıp niye alkış tutuyorsam artık. gerçekten hastalığın boyutlarını tıbbi olarak araştırmak lazım diye düşünüyorum , kaldı ki tıbbın da çare olamadağı zamanlar olmadı değil hani.
ssm
yemek hazırlarken,bilgisayar oynarken,bir yere çıkmak için hazırlanırken yaptığım durumdur o marşlara birde babam eşlik edince tadından yenmez be

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol