hayatım boyunca nefret edeceğim eylem.
öğrencilik hayatından bir haftalığına kurtulup memlekete gittiğimde ilk söylediğim ne isterseniz yaparım ama bulaşıklara yardım et demeyin oluyor, bulaşıkları makineye yerleştireceğim altı üstü ama yok! tiksindim arkadaş bulaşıktan, yıkamaktan!
bulaşık yıkamak
ya kötü, çok kötü bir şey. arkadaş askerde yıkayacaksın dedikleri için askerden kaçacak noktaya gelmiş adamım ben. bekar evini terk edip güzel annemizin evine yerleşmek için çok geçerli bir sebep olur kendileri.
köpek alalım eve diyorum "eğer bulaşıklara yardım edersen olur" şartıyla karşılaşıyorum.
köpek alalım eve diyorum "eğer bulaşıklara yardım edersen olur" şartıyla karşılaşıyorum.
bir haftadır hiçbir temiz gereç kalmayana dek ertelediğim, gün itibariyle de saatini ertelemekte olduğum; er kişinin düşük kondisyonundan mütevellit dayanılmaz hâle gelen faaliyet.
belli bir zamandan sonra zor gelmeyen iş. alışkanlık haline geliyor hiç koymuyor insana.
bekar hayatımın ilk 4 gününde her gün yaptığım lakin son 4-5 gündür iyice saldığım eylem.
yarın annemler gelecek iyisi mi kalkıp toplayayım şu mutfağı. saatte geç oldu zaten.
yarın annemler gelecek iyisi mi kalkıp toplayayım şu mutfağı. saatte geç oldu zaten.
beni sakinleştiren ve iyi hissetmemi sağlayan şeylerden...suyla oynamak her zaman iyi gelmiştir bana...
kışsa, sıcak su yoksa hem de çin işkencesi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?