boşluk duygusu

aidiyetle ilişkilendirilebilecek duygudur.

bağlanma teorisiyle yakından alakalı olan bu durum, kişilerin nesne ya da bireylere aşırı düzeyde bağlanma isteklerini karşılayamadıklarında yaşadıkları yalnızlığı ifade eder. aslında bu da bir bağlanma problemi olmakla birlikte günlük hayata sekte vuruyorsa psikolojik destekle farkındalık yaratıp aşılması muhtemel günümüz problemlerindendir.

Alışkanlıklarını bırakma evresinden sonra gelen duygu..

dolduramadığım duygu kuyusu.

muhtemelen insanın güvendiği dağlara kar yağması sonucu kendi kendine eee şimdi ne yapacağım diye sorduğu anda ki duygudur. genellikle o anda verdiğin hiçbir cevap seni mutlu etmez çünkü bu duygu tek yaşanan bir duygu değildir içinde bolca hayal kırıkları da içerir!

insana türlü türlü hatalar yaptırabilen aidiyetsizlik hissidir.

sinirlenemezsin dahi çoğu zaman: sinirlenmeye, dert etmeye değecek hiçbir şey kalmamıştır zira şu hayatta. amacını yitirmişsindir: "insanlar, yaşamak için neden amaç üretme çabasına girer ki?" diye düşünür, fakat yanıtlayamazsın. umudun tarafından aldatılmışsındır: gol olmayan onlarca pozisyondan elin boş dönmüşsündür, defalarca. "peki neden yaşıyorum o zaman?" diye kendine sorar, fakat yanıtlayamazsın asla: geride bırakacaklarının gölgesi, artık ayyuka çıkmış olan birer gizli öznedir.

işte hatanın daniskası da tam olarak bu noktada cereyan eder: "madem yaşamak zorundayım, bir sebep bulmalıyım" diye düşünür ve gider en olmayacak limanlara demir atmaya çalışırsın. zira, kısır döngünün son halkasının zincire eklenmesi için gereklidir bu. yoksa başa dönemezsin, yoksa hayatta kalamazsın, yoksa "öteki" olur, normların dışında kaldığın için "hastalıklı" olarak lanse edilirsin.

yoksa, bu siktiğimin dünyasında nefes alamazsın.

nerden geldiği belli olmayan tarifsiz duygu. boğaz düğümlenmesi, göz dalmasi ve bulunduğun ortamlardan kopma şeklinde seyredebilir.

şüphesiz ki acısını en iyi space tuşu bilir. [ybkz]swh[/ybkz] [ybkz]swh[/ybkz]

bir zamanlar yeri dolu olan ünvanların, hislerin bitmesiyle yaşanılan sudan çıkmış balık halidir.
verilen ilk insancıl tepki birkaç yalpalama, acı hissi ve en sonunda ise o boşluğu doldurabilecek en yakın hedefe kilitlenmedir.
çoğunlukla sonuç komik olur çünkü sahip olunan "eski" hiçbirşey karşınıza "yeni" bir kimlikle gelmez..
(bkz: kötü taklidler aslını yaşatır)

(bkz: ateizm)

alışkanlıkla doğru orantılı olan ve yalnız kalındığı takdirde kişinin kendini içinde bulacağı histir.

hayatın belli dönemlerinde ortaya çıkar.insanı gerçeklikten koparır,durgunlaştırır,sürekli düşünmeye iter.yalnızlık duygusuyla kaygı,huzursuzluk,amaçsızlık beraber yaşanır.hayatın anlamı,yaşama nedeni sorgulanır ve sorguladıkça basit gelen hayat o boşluğu bir süre dolduramaz hale gelir.