baba

3 /
deniztarafindakikale
hayatımdaki en önemli figür. her erkek kişinin kurulmak istediği makam, taht.

babamı kaybettim artık. nasıl da koyabildim seni kendi ellerimle ebedi istirahatgahına. oysa ki sen beni en fazla yatağıma yatırırdın, uyuyup, büyüyebilmem için. ben seni nasıl koyabildim kara toprağa.

öleceğini bile bile aylardır yanına gidip geldik ama dilimiz varıp da söyleyemedik bir türlü acı gerçeği, helalliğini isteyip, elini öpemedik bir türlü. canını teslim edene kadar mezarını bile ayarlamak için adım atamadık bir türlü. neredeyse son nefesine kadar beşiktaş'ı ve bandırmaspor'u sormak da neyin nesiydi onca acının içinde ?

ben senin ağladığını hiç görmedim babam, ama benim ağladığımı herkes gördü. umurumda da değil. babamı kaybettim ben. tanıdığım en güçlü, en metanetli adamı kaybettim. benim için onca şeyi ilk kez yaptığım insanı kaybettim. ilk beşiktaş maçında beni iki direk arasına götürüp, omuzlarında beşiktaş'ı izlettiren adamı kaybettim ben.

ne güzel de anlatır bu dizeler babasızlığı

baban gider

başı dumanlı dağın gider,
atan gider, sırtın gider,
iki kapılı bu handa,
menzile erişen yolun gider

baban giderse

darda yetişen elin gider,
aklın gider, canın gider,
şu dağlanmış yüreğinde,
çocuk kalan yanın gider

baban giderse

öpülecek elin gider,
bayram gider.
3 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol