futbol kulübünün mal varlığını, takımının ancak ve ancak yumurta tavuğun götüne gelince aldığı gaz galibiyetleri övüp duran başkan. hep böyle dikkat ediyorum da, hep elle tutulur, gözle görülür, yani soyut olmayan, somut şeylerden bahsedip duran bir insan... bunlarla gövde gösterisi yapan, bunlar üzerine cümleler kuran biri.
yıldırım demirören bile her ne kadar zamanında çok ağır eleştirsek de, takımının bir başarısı sonrası ağlayabilen birisi.
hiçbir zaman anlayamayacak. hiçbir zaman bilemeyecek. kendisine çok acıyorum. gerçekten...
belki de bu yüzdendir kader hep bununla alay ediyor. takımı birbirinin kopyası şekilde iki kere kaybedilen şampiyonluğu kutluyor. dünyada bir eşi benzeri yok. türkiye kupası mevzusu resmen mizah dergilerinde işlenir oldu artık. en fantastik kaybedilen maçlar filan hep bunları buluyor. (4-3'lük kadıköy maçı gibi.)
kader, doğa, yaratıcı. her neyse artık, bilemiyorum. resmen gözünün içine baka baka sana soruyor;
ruhunu kaybeden dünyayı kazansa ne çıkar aziz bey?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?