yeşil ışık yanmasın diye beklemek

acemi sürücünün terleyen ve viteste olan eli ve debriyaj pedalında titreyen ayağı varsa çok mantıklı olan eylemdir.

o gün maç olmasa bile sırf mabedi bir kaç saniye daha fazla göreyim iç geçireyim diye otobüste, araba sürekli yaşanılan durumdur.

ihtiyacınız olan vakti kırmızı ışıktan karşılamayı ummaktır. Bunun nedeni montunuzu çıkartmak olabilir, gördüğünüz güzel bir kız olabilir ya da beşiktaş olabilir.

Uzun zaman sonra 10 - 11 aralık 2011 tarihlerinde istanbul'daydım, hatta beşiktaş'taydım. 11 aralık günü saat 16:30 sularında atatürk havalimanına doğru yola çıktık, mabetin oradan geçiyoruz. O an Beşiktaş - ibb maçı oynanmakta. beleş tepeye geldiğimizde kırmızı ışık yanar, sol şeritte dururuz, müzik kapatılır, sol taraftaki camlar açılır. Gözüm sahada değil, karşımdaki kapalıdadır. üstlü altlı bir koro ve o müthiş beste "birgün değil hergün beşiktaş" yankılanmakta... tüylerim diken diken olur, burada değil; orada olmam gerek diye düşünürüm... Gözümü kırpmadan izlerim, dinlerim, o sırada da keşke yeşil ışık yanmasa biraz daha dursak isterim, ama nafile... ve ben hayatımda ilk defa yeşil ışıktan bu kadar nefret ederim...