arabanın boyutları büyüdüğü vakit diğer arabaları böcek gibi görmeye başaldığın durumdur sözlük.
mecbur kaldıklarında harikalar yaratabilen erkeklerdir. özellikle bütün bir evin işlerinden tek başlarına sorumlu olduklarında harikalar yaratabilirler.
(bkz: siyahbeyazbiradam)
(bkz: siyahbeyazbiradam)
(bkz: altlı üstlü sözlük zirvesi)
(bkz: kartal sözlük görücü ekibi)
yapıp da getireni ödüllendireceğim tatlı [ybkz]swh[/ybkz]
---------------alıntı---------------
canım, bir tanem, çiçeğim, aşkım
keşke diyemeyeceğim kadar uzağım artık.
başını göğsüme koyduğunda nefesim dolaşsın isterdim yüzünde
o kadar ısıtmak isterdim ki nefesimle sırtını.
keşke yüreğine en güzel aşk şarkılarını fısıldayabilseydim.
yapamadım aşkım
kelimelerden utandım
ellerim ellerini sevdi çiçeğim
dudaklarım koynunu, gözlerim yüreğini
o güzel, içinde güneş saklı yüreğini
zannettim ki bakarsam korkumdan bulutları korkar kaçardım
elimden bir şey gelmiyor
artık çok geç
yalvarırım kızma bana.
bir bulut gözlerimi esir aldı aşkım
kapatamadım.
olmadı aşkım, onlar kaçacağına ben bulut oldum.
güneş dolu yüreğine yağmurlar yağdırdım.
affet beni
çevremi saran bulutları dağıtmaya yetmedi rüzgarım
sesini duyar gibiyim aşkım.
inan en çıplak halimle içime alacağım laneti.
affet diyeceğim.
nefesim nefesine nefes katsın istedim ama olmadı.
o küçücük nefesi içine üfleyemedim.
o kadar isterdim ki o minnacık nefes göğüslerinden sevgini emsin
ama olmadı aşkım.
anamın fısıldadığı masalları fısıldayamadım nefesine.
oysa o kadar istemiştim ki masallarımı rüzgarın yapmak.
bir varmış bir yokmuşta kaldı fısıldamam, ötesini fısıldayamadım
o zilin sesini duyduğunda, yüreğine düşen acıya lanet ediyorum.
artık koklayamayacağım için.
bir bulut gibi kapatacağım önünü içindeki güneşin.
beni affet
kelimeler hiçbir zaman bu kadar anlam kazanmadı canım.
vatan sana canım feda derken dışım, içim vatan sensin be aşkım diye haykırdı.
toprağın olmaya çalışmak varken mezarın oldum.
nehir olup akmak varken deren olup taştım.
güneş olmak varken gölgen oldum.
beni affet.
aşkım
neden dinlemedim yüreğini?
neden gözlerimle duyup kalbimle bakamadım sana?
neden elini uzattığında kalbimi arkaya sakladım?
keşke gözyaşlarımı utanmadan yanağımda gezdirebilseydim.
aşkım
seni de yanımda götürüyorum.
ne kadar acı yüreğinde bulut olarak dolaşmak
bütün sabahların ışığında yüzündeki aydınlığı alıyorum içime.
rüzgarlar yardım edin bana
umarım güneşli bir gün başka bir nefes daha güçlü üfler aşkım yüreğine ve ben çıkar giderim.
o gittiğim yerde binlerce kez haykıracağım.
seni seviyorum çiçeğim
---------------alıntı---------------
canım, bir tanem, çiçeğim, aşkım
keşke diyemeyeceğim kadar uzağım artık.
başını göğsüme koyduğunda nefesim dolaşsın isterdim yüzünde
o kadar ısıtmak isterdim ki nefesimle sırtını.
keşke yüreğine en güzel aşk şarkılarını fısıldayabilseydim.
yapamadım aşkım
kelimelerden utandım
ellerim ellerini sevdi çiçeğim
dudaklarım koynunu, gözlerim yüreğini
o güzel, içinde güneş saklı yüreğini
zannettim ki bakarsam korkumdan bulutları korkar kaçardım
elimden bir şey gelmiyor
artık çok geç
yalvarırım kızma bana.
bir bulut gözlerimi esir aldı aşkım
kapatamadım.
olmadı aşkım, onlar kaçacağına ben bulut oldum.
güneş dolu yüreğine yağmurlar yağdırdım.
affet beni
çevremi saran bulutları dağıtmaya yetmedi rüzgarım
sesini duyar gibiyim aşkım.
inan en çıplak halimle içime alacağım laneti.
affet diyeceğim.
nefesim nefesine nefes katsın istedim ama olmadı.
o küçücük nefesi içine üfleyemedim.
o kadar isterdim ki o minnacık nefes göğüslerinden sevgini emsin
ama olmadı aşkım.
anamın fısıldadığı masalları fısıldayamadım nefesine.
oysa o kadar istemiştim ki masallarımı rüzgarın yapmak.
bir varmış bir yokmuşta kaldı fısıldamam, ötesini fısıldayamadım
o zilin sesini duyduğunda, yüreğine düşen acıya lanet ediyorum.
artık koklayamayacağım için.
bir bulut gibi kapatacağım önünü içindeki güneşin.
beni affet
kelimeler hiçbir zaman bu kadar anlam kazanmadı canım.
vatan sana canım feda derken dışım, içim vatan sensin be aşkım diye haykırdı.
toprağın olmaya çalışmak varken mezarın oldum.
nehir olup akmak varken deren olup taştım.
güneş olmak varken gölgen oldum.
beni affet.
aşkım
neden dinlemedim yüreğini?
neden gözlerimle duyup kalbimle bakamadım sana?
neden elini uzattığında kalbimi arkaya sakladım?
keşke gözyaşlarımı utanmadan yanağımda gezdirebilseydim.
aşkım
seni de yanımda götürüyorum.
ne kadar acı yüreğinde bulut olarak dolaşmak
bütün sabahların ışığında yüzündeki aydınlığı alıyorum içime.
rüzgarlar yardım edin bana
umarım güneşli bir gün başka bir nefes daha güçlü üfler aşkım yüreğine ve ben çıkar giderim.
o gittiğim yerde binlerce kez haykıracağım.
seni seviyorum çiçeğim
---------------alıntı---------------
(bkz: yok öyle bir şey)
pili bitmeyen bir laptop, turkcell vınn ve sınırsız alkol
(bkz: pisuvarı olmayan tuvalet)
sadece bu pazara has olmak üzere sabahın bir köründe kalkıp kahvaltı etmeye ta beşiktaş'a gideceğim gündür.
yok öyle bir şey
an itibarı ile aklıma yatan, anneanne, babaanne, nine, teyze, hala, yenge eli örgü işlerine yatkın ne kadar büyük bayan kişi varsa çevrede kendileriyle konuşulup, görüşülüp, ikna edeceğim ve gereken malzemeleri hazır ederek kendilerine ulaştırıp yaptıracağım ürünlerdir.
öyle de bir olur ki, çok da kral olur hani. aşktan öte sizi birbirinize sevgi bağlar ki sevgi aşk gibi gelip geçici değildir.
hakkında kulağıma gelen övgülerden sonra bir kahvesini içmeye gideceğim yazar. kahve güzel olursa falına da bakacağım sözlük
dinlerken değil de en çok yadigar'ı elime alıp gecenin bir köründe içkim eşliğinde çalarken duygulandığım, haluk abi, hande, özlem ve ayşegül'le hastaneye ziyarete gittiğimiz zamanki bakışları gözümün önüne gelen o minicik yürek için yazılmış şarkı. bak gene duygulandım sözlük
"Vahap Deniz Aydın"
Merak edecektir kimileri asıl ismim bu olmadığı halde neden böyle yazdığımı... Abdulvahap Aydın olarak nüfusa kaydı düşülen adımı neden Vahap Deniz Aydın olarak değiştirdiğimi... Deniz'in nerden çıktığını, hatta kim olduğunu...
Merak edeceklerdir elbet beni tanıyan ama aslında tam manasıyla tanımayı başaramayanlar...
Tanıdığı halde tanımayı başaramayanlar dedim çünkü görünenin aksine öyle bir iç dünyam var ki benim... Kimsenin kolay kolay girip çıkamadığı... Kimselere göstermediğim... Sakladığım...
öyle derin bir yerde ki bazen ben bile vurgun yemeyi göze alıp dalabiliyorum... Bazen ben bile cesaret edemiyorum kendimle yüzleşmeye... Ben kendimden korkuyorum bazen...
Kimi zaman da bırakıveriyorum o derinliklere kendimi... Huzuru aramaya çıkmışçasına... Bedenimi hareketsiz ve kıpırtısız bırakıp gökyüzüne dikiyorum gözlerimi... Biliyorum ki batmayacağım... Biliyorum ki kaldıracak beni biriktirdiklerim... Biliyorum ki korkacak bir şey olmayacak...
Fırtınalı olduğum zamanlar da oluyor... Köpürüp kabarıyor ruhum... Simsiyah bulutlar sarıyor gözlerimi... Gözyaşlarım sağanak olup yağıyor yüreğimin dalgalarının üzerine... Hüzün; ince bir gece perdesi gibi çöküveriyor... Karanlığa bırakıyorum kendimi... Simsiyah gecenin uçsuz derinliklerinde bembeyaz dalga köpüklerim vuruyor kumsala... Oysa haberi olmuyor kimsenin içimdeki akıntılardan ya da yüreğimin üzerinde kopan fırtınalardan... Gecenin karanlığına ve denizin derinliğine gizliyorum hepsini...
Sonra güneş geliyor yavaş yavaş... önce kızıla sonra maviye bürünüyorum... Arada bir yeşil olduğum da oluyor hani... Dolunay'ın yansımaları yüzüme vurduğumda sarıya boyandığım da oluyor... Mavi kalıyorum hep ama en çok beyazı seviyorum...
Mavi gezegen dedikleri dünyaya rengini veriyorum... Oysa en çok beyaz olmak istiyorum ben... Kainatın tüm renklerini içindeki cennete hapseden beyaz olmak istiyorum... içimdeki cennete mahkum edercesine... Tıpkı beni kendi simsiyah sonsuzluğuna mahkum eden uzay gibi...
şehirler kuruyor insanlar yakınlarıma... Neden bilmiyorum ama bana yakın olmak istiyorlar... Vardır elbet bir sebebi... Balıkçılar olur ya hani, hayatlarını denizden kazanırlar... Deniz onlara sunar iç dünyasını... Bende belki hepsini değil ama bazı şeyleri sunuyorum onlara... Kendi iç dünyamdan...
Dalgalanıp duruluyorum...
Bir Kasım ayında doğduğumdandır belki; Akrep burcuyum... Hani sözde değil özde akrep burcu olanlardan... Tesadüftür ki Akrep burcu da su grubu burçlarındandır...
Derin bir iç dünya, güzlü sezgiler, etkileyicilik, çekicilik, gizemli olma becerisi... durgun görünen bir yüzeyin altında bambaşka bir yaşamı barındıran...
Nerden bakarsam bakayım, kaynağım ne olursa olsun karşıma çıkan bilgiler aynıydı... Astrolojiyle öyle çok ilgilenmememe rağmen Akrep burcu insanı hakkında yapılan tüm yorumlar birbirini doğrular nitelikte çıktı karşıma... Hatta en tutarlı bilgilerle ifade edilen tek burçtu belki de akrep... üstelik ben akrep burcu insanını bir de denizle özdeşleştirdim...
Peki neden sadece Vahap?
Bu soruda çıktı çok kez karşıma... Hatta kimileri sırf daha karizmatik olduğundan seçmişsin gibi yorumlar da yaptılar... Oysa onlar anlamadılar ki beni... Vahap aslen Arapça kökenli Vahhab'dan gelen bir isim... işte bu yüzden sadece Vahap'ı seçtim...
Peki Vehhab ne demek?
"Sonsuz, çeşit çeşit nimetleri bağışlayan" demektir Vehhab... Allah'ın 99 isminden biridir...
Akrep burcuyum
ismimi Vahap Deniz Aydın koydum
Vahap'ın cömertliğinin sonuçlarından biri olarak Deniz'i gördüm ve yerleştiriverdim yanına...
Aydın'a gelince; o benim orijinal soy ismim ama yine de bakalım bir mânâsına...
Aydın;
Bilgili, gören, farkında olan insanlar için kullanılan sıfat.
Vahap Deniz Aydın
Vahap'ı bildim, Deniz'i gördüm, Aydın'ı farkettim...
Vahap Deniz Aydın
Bir Kasım ayında denizlerin tam ortasında Akrep burcu olarak geldim dünyaya...
(bkz: siyahbeyazbiradam)
Merak edecektir kimileri asıl ismim bu olmadığı halde neden böyle yazdığımı... Abdulvahap Aydın olarak nüfusa kaydı düşülen adımı neden Vahap Deniz Aydın olarak değiştirdiğimi... Deniz'in nerden çıktığını, hatta kim olduğunu...
Merak edeceklerdir elbet beni tanıyan ama aslında tam manasıyla tanımayı başaramayanlar...
Tanıdığı halde tanımayı başaramayanlar dedim çünkü görünenin aksine öyle bir iç dünyam var ki benim... Kimsenin kolay kolay girip çıkamadığı... Kimselere göstermediğim... Sakladığım...
öyle derin bir yerde ki bazen ben bile vurgun yemeyi göze alıp dalabiliyorum... Bazen ben bile cesaret edemiyorum kendimle yüzleşmeye... Ben kendimden korkuyorum bazen...
Kimi zaman da bırakıveriyorum o derinliklere kendimi... Huzuru aramaya çıkmışçasına... Bedenimi hareketsiz ve kıpırtısız bırakıp gökyüzüne dikiyorum gözlerimi... Biliyorum ki batmayacağım... Biliyorum ki kaldıracak beni biriktirdiklerim... Biliyorum ki korkacak bir şey olmayacak...
Fırtınalı olduğum zamanlar da oluyor... Köpürüp kabarıyor ruhum... Simsiyah bulutlar sarıyor gözlerimi... Gözyaşlarım sağanak olup yağıyor yüreğimin dalgalarının üzerine... Hüzün; ince bir gece perdesi gibi çöküveriyor... Karanlığa bırakıyorum kendimi... Simsiyah gecenin uçsuz derinliklerinde bembeyaz dalga köpüklerim vuruyor kumsala... Oysa haberi olmuyor kimsenin içimdeki akıntılardan ya da yüreğimin üzerinde kopan fırtınalardan... Gecenin karanlığına ve denizin derinliğine gizliyorum hepsini...
Sonra güneş geliyor yavaş yavaş... önce kızıla sonra maviye bürünüyorum... Arada bir yeşil olduğum da oluyor hani... Dolunay'ın yansımaları yüzüme vurduğumda sarıya boyandığım da oluyor... Mavi kalıyorum hep ama en çok beyazı seviyorum...
Mavi gezegen dedikleri dünyaya rengini veriyorum... Oysa en çok beyaz olmak istiyorum ben... Kainatın tüm renklerini içindeki cennete hapseden beyaz olmak istiyorum... içimdeki cennete mahkum edercesine... Tıpkı beni kendi simsiyah sonsuzluğuna mahkum eden uzay gibi...
şehirler kuruyor insanlar yakınlarıma... Neden bilmiyorum ama bana yakın olmak istiyorlar... Vardır elbet bir sebebi... Balıkçılar olur ya hani, hayatlarını denizden kazanırlar... Deniz onlara sunar iç dünyasını... Bende belki hepsini değil ama bazı şeyleri sunuyorum onlara... Kendi iç dünyamdan...
Dalgalanıp duruluyorum...
Bir Kasım ayında doğduğumdandır belki; Akrep burcuyum... Hani sözde değil özde akrep burcu olanlardan... Tesadüftür ki Akrep burcu da su grubu burçlarındandır...
Derin bir iç dünya, güzlü sezgiler, etkileyicilik, çekicilik, gizemli olma becerisi... durgun görünen bir yüzeyin altında bambaşka bir yaşamı barındıran...
Nerden bakarsam bakayım, kaynağım ne olursa olsun karşıma çıkan bilgiler aynıydı... Astrolojiyle öyle çok ilgilenmememe rağmen Akrep burcu insanı hakkında yapılan tüm yorumlar birbirini doğrular nitelikte çıktı karşıma... Hatta en tutarlı bilgilerle ifade edilen tek burçtu belki de akrep... üstelik ben akrep burcu insanını bir de denizle özdeşleştirdim...
Peki neden sadece Vahap?
Bu soruda çıktı çok kez karşıma... Hatta kimileri sırf daha karizmatik olduğundan seçmişsin gibi yorumlar da yaptılar... Oysa onlar anlamadılar ki beni... Vahap aslen Arapça kökenli Vahhab'dan gelen bir isim... işte bu yüzden sadece Vahap'ı seçtim...
Peki Vehhab ne demek?
"Sonsuz, çeşit çeşit nimetleri bağışlayan" demektir Vehhab... Allah'ın 99 isminden biridir...
Akrep burcuyum
ismimi Vahap Deniz Aydın koydum
Vahap'ın cömertliğinin sonuçlarından biri olarak Deniz'i gördüm ve yerleştiriverdim yanına...
Aydın'a gelince; o benim orijinal soy ismim ama yine de bakalım bir mânâsına...
Aydın;
Bilgili, gören, farkında olan insanlar için kullanılan sıfat.
Vahap Deniz Aydın
Vahap'ı bildim, Deniz'i gördüm, Aydın'ı farkettim...
Vahap Deniz Aydın
Bir Kasım ayında denizlerin tam ortasında Akrep burcu olarak geldim dünyaya...
(bkz: siyahbeyazbiradam)
(bkz: köprüden önceki son çıkış)
hoş gelmiş sefa gelmiş, en sevdiğim şarkının adını kendine ad edinmiş yazar
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?