confessions

seren1903

2. nesil Yazar - - Yazar -

  1. toplam entry 710
  2. takipçi 0
  3. puan 21132

huzur tribünde

seren1903
bana hayatımın ilk kıskançlığını yaşatan, 4 yaşında ki bir miniğin travma sebebi yazar kişisi.

baştan pazarlığımı yapmıştım erkek doğarsa çöpe atma konusunda. kız olursa çikolata getirsin bana gelirken demiştim babama. sonra kıskançlık işini abartıp kendisini önce yastıkla boğma, oyuncak bebek muamelesi gösterme, tüm dolapları dağıtıp suçu 1 aylık bebeğe atıp dövülmesini istemeye kadar gitti olay. Sonra büyüdü o istemediğim bebek. canım oldu en yakın arkadaşım, sırdaşım, dostum oldu.

edit: yeni yeni yüremeye başladığında havuç yerken yanıma çağırıp kafasını koltuğun altına sıkıştırmaya çalışırken yakalanmıştım. [ybkz]swh[/ybkz]

iyi ki doğmuş. kardeşimi seçme şansım olsaydı yine seni seçerdim piremses. [ybkz]swh[/ybkz]

huzur tribünde

seren1903
yazılabilecek çok şey varken tek kelimeyle özetlemek gerekirse (vurgula: canım ) o benim.. hep sağlıklı, mutlu, huzurlu olsun. onu kimse üzmesin, kimse kırmasın. yokluğunu göstermesin.

iyi ki doğmuş, iyi ki kardeşim olmuş.

hayat arkadaşı

seren1903
(bkz: mucize)

tam herşeyin bittiğini düşündüğünüzde elinizi tutar kaldırır sizi. belkide hayatta yaşanacak en büyük acının içindeyken hep yanınızdadır. beraber nasıl güldüyseniz gün geldiğinde sarılıp beraber ağladığınızdır. içinizde yaşamanız gereken acıları kendi başınıza yaşamanıza izin vermeyendir. aslında şanstır biraz, şansınızdır. bulunduğu zaman bırakılmaması aksine sarılıp sarmalanması, varlığına şükredilesi, gülüşüne ömür verilesidir.

(bkz: forzanarchy)

suçluluk duygusu

seren1903
son zamanlarda kendini en üst seviyede hissettiren duydu. şu sıralar genelde zorda kalırsam mecburiyetten güldüğümde, fiziken eğlenen insanların yanında bulunduğumda veya müzik olan ortamda kaldığımda ensemde hissedip olduğum yeri terk etmem gerektiğini hissettiriyor. aslında iyi yapıyor yapmak, yaşamak zorunda olduğun şeylerden kurtarıyor insanı. sanki giden birine, onun anılarına, onun acısına saygısızlık yapmışım gibi geliyor..

yazarların beşiktaşlı olma hikayeleri

seren1903
bazen olmayandır.

beşiktaşlı olmadım ben, hiç öyle bir hikayem de olmadı. çünkü beşiktaşlı doğdum. kendimi bilmeye başladığımdan beri beşiktaş vardı hayatımda. erkek olsaydım adımı bile hazırlamıştı canım babam samet [ybkz]swh[/ybkz]. deplasmana giden babamın yollarını gözleyerek, sokakta maç yapan arkadaşlarımı izleyip her zaman beşiktaşlı olanları destekleyerek, gol olduğunda üst kat komşumuzun çocuklarınla sevinerek, gözümde beşiktaşlı güneş gözlüklerim olmadan sokağa çıkmayarak geçti çocukluğum. sonra babamın omuzlarında inönü stadında buldum kendimi bir daha hiç ayrılmamaya söz vererek.

şimdi sen yoksun babacım.. ama beşiktaşı herkesten korur kimseye laf ettirmez dediğin kızların, ölene kadar senin emanetine sahip çıkacaklar..

ölüm acısı

seren1903
en yakınızdan canınızdan kanınızdan biriyse size bu acıyı yaşatan, dünyanın üstünüze çöktüğünü nefes alamadığınızı hissettiren.. asla geçmeyen sadece zamanla bir nebze olsun azalarak yerini katlanarak artan özlem duygusuna bırakan.. ve her acının her sorunun her sıradan üzüntünün kısacası dünyanın boş olduğunu tek gerçeğin ölüm olduğunu hatırlatan acı.

(bkz: baba)
0 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol