üniversiteden sonra iş verenlerin kapıda beklemediği gerçeği ile yüzleşmek

acı ama gerçektir. ne yaparsan yap dayı şarttır dayı. hemde en az 12. katta olmalıdır.

hemen hemen tüm üniversite mezunlarının yaşadığı ve bazılarını depresyona kadar götüren durum

işsiz kalmak durumun ilk aşamasıdır. senelerinizi verip okul okursunuz bir umutla. diplomayı alıpta bilmiş bir tavırla sokağa attığınızda adımınızı gerçek duvar gibi dikilir karşınıza. o diploma en çok geri de bıraktığınız okulda işe yaramaktadır.

bu gerçekle yüzleştikten hemen sonra kendinizi ne iş olsa yaparım abi modunda bulmanız da cabasıdır.

(bkz: tecrübe ile sabittir)