ne ölüm, ne yalnızlık, ne karanlık, ne kapalı alan, ne yükseklik...
hayatta sadece iki şeyden korkarım; biri sahipsiz köpek, diğeri[ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz] kara çarşaflı kadın.
köpeğin o an ne hissettiğini, ne yapacağını bilemiyorsun çünkü mimik yok ipnede. dişleri var onun yerine. öyle yaklaşamama gibi bir durum yok yine de, sadece fazla temkinli oluyorum.[ybkz]swh[/ybkz]
o yine neyse; kara çarşaflı kadın, yanımdan geçerken nabzıma, ter bezlerime ve reflekslerime hakim olamadığım bir olgu benim için. her duyana tuhaf geliyor, hala ben de herhangi bir açıklama bulabilmiş değilim. bunu zaten istanbul a geldiğimde fark ettim.[ybkz]swh[/ybkz] daha önce yaşadığım şehirlerde hiç yokmuş bunlardan demek ki, fark etmemişim o yüzden.
yaklaştıkça nefes alışverişim değişiyor aga. orayı terk etme isteği uyanıyor resmen içimde.
neyse bu konuyu kapatabilir miyiz sözlük?[ybkz]swh[/ybkz]
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?