sebepsiz yere gidilen yerler

kaybolmak, evine giden yolu bulamamaktır; yalnızlığın sona erdiği, ait hissedilen, güven ve mutluluk veren yeri unutmaktır.

yıllar önce yanında asla kaybolamayacağım, olduğu her yeri evim yapan kişiyle buluştuğumuz küçük merdivenlere ara sıra giderim mesela. mozaikli mavi bir binanın beyaz, dar, mermer merdivenleri... bir zamanlar evimi bulduğum o merdivenlere işte şimdi sebepsiz giderim. işte böyledir sebepsiz gidilen yerler; anılar gri, mozaikler solgun, merdivenler kocaman bir boşlukla dolu...

her seyin bir sebebi vardir, biz bilebilsek de bilemesek de. bu durumda sebepsiz yere ilerleyen ayak yoktur.. en iyi ihtimalle sebebini bildiğiniz durumlarda ise sebepsizlik, ancak bu sebebi sebep olarak kabul etmemek olabilir.

ayaklarınızın sizi aklınıza sormadan götürdüğü yerlerdir. sadece gidersiniz oralara, bir sebebiniz olmaz, yapacak bir şeyler düşünmezsiniz. ve ancak oraya geldiğinizde anlarsınız yolu.

(bkz: beşiktaş semti)