samet aybaba

emeğine sağlık demekle başlamak isterim. iyileri kötüleri neydi, kabaca değinmek lazım. kötülerinden başlarsak; taraftarla uyuşamadı, oysa ki ligin hemen başında trabzonspor maçı beraberliğinde ne güzel alkışlaşmıştı o taraftar takımını. yine evimizdeki bursaspor beraberliğinde de alkışlar aynı takıma gitmişti maç bitiminde. prenslerini yarattı. olcay gibi holosko gibi. nedenini bilemedik ama sevmediklerini de yarattı. ozzie gibi fernandes gibi. gençleri kullanacağım, takımı gençleştireceğim dedi, son kayseri maçında bile sadece erkan kaş'ı kullandı. malum nedenlerden "sir samet aybaba" lakabını aldı. yanlış yaptık arkadaş diyemedi. takımın defans sorununu gideremedi. gol yememe sorunu çözülmedikçe bizimle oynayan her takım nasılsa atarız diye daha rahat oynadılar kafa olarak. inönü bu sene kalemiz olamadı. içerdeki maçlara nasılsa yeneriz gözüyle bakamadık. sakatlıkları şanssızlık olarak değerlendirdi, yanlış yapılmış bir şeyler olabileceğini sorgulamadı hiç. eşşeğe bile beşiktaş formasını giydirsek o takım kazanmak için sahaya çıkar, şampiyonluğa oynar demedi, diyemedi. bu da aslında taraftarın en sevmediği özelliği oldu.

iyilerine gelirsek; şimdi zihinlerimiz taze değil ama sezonun ilk yarısında göze çok hoş gelen futbol oynattı. bol alkış aldırttı takımına. tribünler ilk yarının son maçı, içerdeki kayserispor maçında takım takır takır oynarken "bu takım bu sene s.ke s.ke şampiyon" tezahüratını defalarca yaptı ya da yapabildi. acaba diyorum herhangi isimli bir yabancı teknik direktör, bu oyunu oynatsa milyon euroluk transferler yapan fenerbahçe ile neredeyse aynı puanda bitirseydi bu sene ligi, aynı tepkileri alır mıydı? bazı maçlarda oyuncu değişikliği zamanı geldiğini biz dışardan da hissedince kulübeye baktığımızda şu girmeli diyebileceğimiz, net oynayan bir oyuncumuz olmadı.

emeğine sağlık samet aybaba. umarım bize çok kızmazsın. biz beşiktaşı düşünüyoruz. umarım senin yerine gelen seni aratmaz. şu takım inanılmaz kontraya çıkma özelliğini unutmaz ama ona mahkum da oynamaz.