road runner

elmas sırtlı çıngıraklı yılanı örümceği kertenkeleyi ne bulursa yiyebilirmiş. ayrıca uçabiliyormuş bu. ağaçkakana benzemekteymiş. yerde de havada olduğu kadar hızlı hareket ettiği için bu ismi almışlardır.

anneleri güçsüz yavrularını yermiş.

ruh hali sağlıklı herkesin coyote'nin yanında yer almasına neden olan şirinlikten ölse de insanı uyuz eden kuş. orantısız güç var arkadaşım.. küçükken bile sinir olurdum.. bizim çakal zaten bi deri bi kemik, road runner hem kuş olmasına rağmen besili, hem de ışık hızıyla koşuyor.. koşmuyor mübarek uçuyor hayvan..

bi de yakalanamama konusunda artık işin bokunun çıkması bi tek benim içime mi bay getirmiştir bilmiyorum.. aşk-ı memnu'da sürekli kapı arkasından birinin öbürlerini dinlemesi gibi tekrarlanan kovalamaca ve yakalayamamaca sahneleri.. ve road runner'ın asla yakalanamayacağından emin olarak sadist bir duyguyla coyote'nin mağlubiyetlerini ardı ardına izlemek ve keyif almak.. tabi ben 5 yaşındayken bile "ama onun da onu yakalayıp yemesi lazım doğal hayatın kanunu bu, bu bir seleksiyon amk" diyen ultra zeka bi çocuk olduğum için beni tatmin etmiyordu haliyle..

dolayısıyla teenage murtle ninja turtles'ı tercih ederdim hep. hala da ediyorum, gördüm mü kaçırmıyorum.

(bkz: beep beep)

çizgi filmin finalinde çakal'ın yakaladığı ve ''şimdi ne yapayım'' dediği kuş.