bu sabah metrobüste gelirken yine tıklım tıkış bir kalabalıkta karnı burnunda hamile bir kadının ayakta olup,çevresindeki erkeklerin oturduğunu fark ettim.
susarsın susamazsın derken susamayıp,çevresindeki beylerden "yaşınızdan,başınızdan utanıp şu hamile bayana bir yer verseniz!" dedim.ama yaratıklarda gram bir üstüne alınma vs. olmayışı üzerine konuşkan ve sinirli damarım tutarak vicdansızlıklarından,terbiyesizliklerine,o hanımın yerine kendi kızlarının,kardeşlerinin de olabileceğine kadar herşeyi saydırdım...yaratıklar yine beni iplemedi..ve yine yer vermediler...
onlar otururken bir bayan kalkıp yer verdi...
insanlık hep böyle miydi ya da denilen gibi sonradan mı böyle olduk?
bir bayana veya yaşlı kadınlara yer verme eşiğini geçtim ancak azıcık bir darbeyle bebeğini kaybedebilecek ve işe gitme zorunluluğunda olan bir kadına yardım edemeyecek duruma ne zaman geldik?
ve o kadın böyle bir dünyaya bebek getirirken ne kadar umutlu bunu da düşünür oldum sözlük..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?