maçı rakip takım taraftarlarıyla izlemek

hala bazı bazı mecbur kalsam da hiç tercih etmediğim durum.

yani esasında bu başlık, birden fazla durumu anlatıyor. benimkisi daha ziyade bana değer veren rakip takım taraftarlarıyla maç izlemek. yani beşiktaş maçı olmasına ve benim maç esnasındaki durumumu bilmelerine rağmen yine de benimle beşiktaş maçını izleyen insanlarla ben aslında maç falan izlemek istemiyorum kardeşim.

durumum anlaşılmıyor çünkü. belki de onlar anlamamakta haklıdır ama ne bileyim, rahat edemiyorum lan işte. hayır bir de öyle bir durum gelişti ki, beşiktaşlılarla beraber maç izlerken daha sakin oluyorum ama başka takımın taraftarlarının yanımda olması; beni adeta çocuğunun diğerlerinden geri kalmasına tahammülü olmayan hırslı bir veli, efenim lastiği patlamış bir abdurrahim albayrak haline getiriyor ben farkında olmadan.

aslında olmadığım biri oluyorum yani rahat maç izleyemeyince. askerde birlikte maç izlemekte olduğum tek beşiktaşlı çocuğun kamuflajını parça pincik ettim la yanlışlıkla. başka bir sefer komutan geldi olm, "kim o hayvan?" diye. devamlı bir teskin etme hali... off... hatta entry'mi, o anlarda en nefret ettiğim cümle ile bitirmek istiyorum:

"olm yapma lan, kendine zarar..."

dayak yeme sebebi.

kahvelerde sıkça başa gelen, özellikle derbilerde sonunda hır gürün garanti olduğu durum.

çok yakın arkadaş topluluğu değilse eğer kavgaya sebebiyet verecek durumdur.

karşı takım gol attığında etrafta böğüren,hönküren,garip sesler çıkaran,zıplayan,hoplayan yaratıklar görürsünüz bu ne lan sanki şampiyon oldunuz bu ne sevinmek böyle dersiniz.siz gol attığınızda ise gooooooooooooooooooooooolll... diye bağırmak isteseniz de hafif ayağa kalksanız da son anda anlar,hatırlarsınız.