kusursuz olmak

bir çoklarının ulaşmak için çabaladığı bazılarının ise sıyrılmak istediği eylemdir.

insan bazen kendi dizinden akan kanı silerken acı çekmek ister ya hani...
hani başkalarının acısından ders almaktan sıkılmıştır ya,
hata yapmanın tadı nasıldır bilmiyordur ya henüz...
bilmiyordur...
ve emin olun o insan sandığınız gibi mutlu değildir.
bazen hata yapabilmekte güzeldir, sonunda ders alınabiliyorsa eğer...

kulluğun esasına aykırı olandır. devrimizin sorunudur aslında. kusursuz olmaya ya da en azından görünmeye çalışmak ve kusursuz olduğuna inandığını sevmek. çok yanlıştır esasen. insansa vardır bir eksiği gediği, çünkü bu kulluğun gereği. bir tek rabb mükkemmeldir, kusur ve noksandan tenzih edilir. şimdiki insani ilişkilerin sekteye uğramasında bunun büyük payı vardır. birini seversin, hem de aşırı seversin, kusursuz zannedersin, aslında öyle görmek istersin, sonra o perde bir olayla senin nefsine ağır gelen olayla bir anda kalkar ve sukut-u hayale uğrarsın. halbuki karşındakinin insan olduğunu hatalarla alude olduğunu bilsek, ona göre mutedil sevsek, ne acı çekeceğiz, ne de çektireceğiz. ne der özdemir asaf? Herkes fazlasıyla sevmiş, Ben eksikleriyle de sevdim oysa. işte gerçek sevgi budur benim kanımca.