insanı yalnızlaştıran teknoloji

günümüzün en ağrılı, en sızılı ve devasız hastalığıdır.

dün akşam bir kez daha anladım bunu. uzun zamandır şöyle arkadaşlarla canlı kanlı oturup sohbet edememiştik. ev oturması, içilen çaylar, kahveler, ikramlar, birbirine takılmalar, yastık fırlatmacalar, kızdırmalar ve kızgınlıkların kırgınlığa dönüşmesine izin vermeden gönül almalar...
gülümsemesini kendi surat ifadeleriyle, kendi mimikleriyle görmek, kahkasına şahit olmak...
gerçekten özlenenmiş. boşverin interneti falan sözlük. en azından akşamları misafirliğie gidin. gerçekten çok ayrı bir lezzeti var bunun...

teknolojik gelişmelerin sosyal bir varlık olan insanı kendine hapsetmesi, bireyi yalnızlaştırması durumudur. playstation çıktı çıkalı mahalle maçları azaldı, bilgisayar çıktı çıkalı misket oynayan kalmadı gibi.