hükümetin ali ismail korkusu

nice korkusundan biridir

hükümetin, bireylerin "halk" olabildiğinde, ne yapacağını dahi bilememesi ve kaçacak delik aramasıdır.

sonrasında "vur emrini ben verdim" diyebilecek olan başbakan, yıllardır, onlarca koruma aracıyla geziyorsa; esip gürleyen belediye başkanı, yumurtalı protestoyu dahi görünce, yanındakinin koynuna giriveriyorsa; sempatizanları, karşıt görüşte oldukları kişilere, yıllardır sopalarla, palalarla, silahlarla saldırıyorsa; korku gerçekten çok büyük boyutlarda demektir.

gencecik çocuğun acımasızca öldürülmesine göz yumdukları ve öldürenleri korudukları için yaşıyorlar bunu. sen haklının yanında değilsen devlet olmuşsun kime yarar. adaletin arkasına sığınıp mahkemeleri başka şehirlere taşıyorsun. mahkemeye gelenleri kovalıyorsun. hayır ne bekliyordun?

evladı ölmüş anne babanın bu işin peşini bırakmasını mı?
türkiye'nin büyük bir bölümünün ayağa kalktığı esnada ali ismail korkmaz'ın öldürülmesine sessiz kalacağını mı?


(bkz: böbürlenme padişahım senden büyük allah var)

korkunun boyutunun yalnızca adliye önünde değil, koca şehirde yapılması muhtemel tüm açık hava toplantı ve yürüyüşlerin yasaklanmasından anlaşılabilen durum. insan gerçekten hayret ediyor.

2000 polis ve bir çok araçla (toma, panzer, akrep) dünden beri dava gününü beklediklerini öğrenmemize sebep olan korku.

ali ismail korkmaz ama siz korkaksınız bunu bir kez daha gördük.

03 şubat 2014 günü adliyenin önünde yapılacak eylem hakkında bilgi almalarının ardından, eylem yasağı koyduracak kadar korkutandır.

"korkma lan biziz halk!"

http://trky.in/2453