gece insanı

genellikle uyandığı ilk zamanlar huysuz, suratsız olan ve afyonunun patlaması uzun zaman alan insanlardır. öyle ki sözü geçen afyon anca akşama doğru patlar ve gece geç saat oldu mu kişi kendini bulur, düşünmeye, üretmeye başlar. hele ki gece sessizliğinde kafasından geçenlere daha iyi kulak verir sabaha kadar nasıl olduğunu anlayamayacağı biçimde vakit geçirir. onun için günün önemli zamanı gecedir.[ybkz]swh[/ybkz]

hayatımın türlü dönemlerinde türlü sebeplerle hak ettiğime sonuna kadar inandığım söylem...14 yaşımda başladım uyuyor numarası yapmaya ve herkes yattıktan sonra kalkıp televizyon seyretmeye ya da yazı yazmaya...halen bulunan göz bozukluğum o yıllardan kalma biraz da [ybkz]swh[/ybkz]...ama sonradan anlıyor aslında insan aslında neden gece insanı olduğunu...çok sonradan...o çok şikayet ettiği yalnızlığı doyasıya yaşamak için aslında...biraz daha acımak için belki de...böyle gecelerden birine rastlar işte benim uyanmam...uykudan değil...hayata uyanmam...kayıp gidenin geri gelemeyecek olduğunu anlamam...o yüzden hala ihanet edemeyişim geceye...o yüzden hala uykumdan çalmam....biraz da o yüzden yazmak için sözlüğün boş kalmasını beklemek...

ilgi alanım olan bilgisayar ve gitar için ayırdığım vakitlerden ötürü oluşan durumdur.etrafın sakinliğinden midir,ışığın ve dikkat dağıtan şeylerin azlığından mıdır bilmem,kendimi daha bir yaratıcı hissetmemle sonuçlanmıştır.

(bkz: ikinci öğretim okuyan insan)

öğrencilik yıllarımda ki modum. gece 3 gibi enerji patlaması yaşayarak kendimi sokaklara vuruyordum. uyumak istemiyor insan gece insanı olunca, sanki uyuduğu zaman bir şeyler kaybediyormuş gibi hissediyor. gece insanı güzel insandır. en kötü yanı ise güneş doğarken uyumak . dışarıdan insan sesleri gelmeye başlar ve siz yeni yatmış olursunuz. kahvaltı yapamazsınız. ama çok keyifliydi be. birde gece insanın kafası daha iyi çalışıyor. yani benim öyle oluyordu .