hayatımın türlü dönemlerinde türlü sebeplerle hak ettiğime sonuna kadar inandığım söylem...14 yaşımda başladım uyuyor numarası yapmaya ve herkes yattıktan sonra kalkıp televizyon seyretmeye ya da yazı yazmaya...halen bulunan göz bozukluğum o yıllardan kalma biraz da [ybkz]swh[/ybkz]...ama sonradan anlıyor aslında insan aslında neden gece insanı olduğunu...çok sonradan...o çok şikayet ettiği yalnızlığı doyasıya yaşamak için aslında...biraz daha acımak için belki de...böyle gecelerden birine rastlar işte benim uyanmam...uykudan değil...hayata uyanmam...kayıp gidenin geri gelemeyecek olduğunu anlamam...o yüzden hala ihanet edemeyişim geceye...o yüzden hala uykumdan çalmam....biraz da o yüzden yazmak için sözlüğün boş kalmasını beklemek...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?