en güzel hikayem

(bkz: zor oldu ama bitti)

tüylerimi diken diken eden teoman şarkısıdır.

intihar etmeyi düşündüğüm her an dinlerim. ha intihar etmişsin, ha bu şarkıyı dinlemişsin hiç farketmiyor. yaşarken ölmenin tadına varıyorsun.

yaşanan her ne ise çok iddialı bir tanım...bunu bir insanın gerçekten söyleyebilmesi için ölüm döşeğinde falan olması gerekiyor kanımca...çünkü hayatın ne zaman ne getireceği belli olmuyor...zira sen en güzeline karar verdiğini sanırken hayat seni başka bir zamanda başka bir yerden vurabiliyor...zaten hayatı güzel yapan da bu...kendim içinse umarım henüz yaşmadığımdır diyebilirim...

okurken bile insanı ürperten bir şarkı olabilir mi? olur işte o da budur.

bu şarkıda behzat ç. nin 30. bölümümün [ybkz]swh[/ybkz] finalinde savcı ile behzat'ın yaşadığı dialogun tam tersini görüyoruz. şebnem ferah: "biz seninle yapamayız mutsuz oluruz" derken teoman da: " mutsuz olalım, ne var? biz de mutsuz oluruz. ben seninle mutsuzluğa da varım" diyor. ama ne çare? oradaki gibi bitmiyor, hikayenin sonuna nokta koyuluyor.