bana göre ilginç olmayan ama çoğuna ilginç gelen hikayedir benimkisi.
trabzon'da doğdum, büyüdüm ve hala burda yaşıyorum. futbol fanatizminin hep bordo mavi kısmını görerek büyüdüm. fanatik trabzonsporlu bir ailede yetiştirildim. zaten şehir başlı başına fanatik. ama ben daha 4-5 yaşlarındayken beşiktaş'a sempatisi olan amcam sayesinde tanıştım beşiktaş'la. maçlarını izlerken "bak amca şimdi sizi yencez" li cümleler alışkanlık yapıp, benimsediğim cümlelerim oldu. o zamanlar ne düşündüm acaba sırf muhalif olmak için mi bilmiyorum ama iyi ki böyle düşünmüşüm[ybkz]swh[/ybkz]. tamam dedim ben kendi takımımı buldum, tabii zaman içinde çok fazla sesimi çıkaramadım. takım gol atınca sevinemedim, şampiyonluğu kutlayamadım ben. babam yıllarca kabullenemedi bu durumu. kimsenin yanında beşiktaş muhabbeti yaptırmadı bana. içimde yaşadım yıllarca. ts formaları, maç biletleri, futbolcu ziyaretleri, para teklifleri, hediyeler vs. hiç biri fayda etmedi üzerimde. sonunda pes etti, şimdilerde ise hoşuna bile gidiyor sanki. ya da yenilgiyi kabullenmenin bordo mavi şekli, kim bilir[ybkz]swh[/ybkz]...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?