klişe veya bayık olabilir ama, hayatımın fon müziği diyorum ben bu namussuzlara...
1997 kışında, HBB denen şimdinin mefta Tv kanalında, kesilip biçilmiş " cunning stuntus/ poor touring me " konserini izlememle başladı herşey...sonra Black album, Reload, Load derkene tüm albümler, o güzellikler keşfedildi. Kendimi çok zeki ve farklı zannettiğim o denyo ergenlik dönemlerimde, yazdığım yazılarda, üzüntü ve hatta mutluluklarımda bile hep bu herifler çaldı arkada...ne Load'a pok attım şekil olsun diye, ne de "ben Master of Puppets'çıyım treşçiyim çok sertim" triplerine girdim..St. Anger denen "şeyi" bile anlamaya çalıştım.( gerçi son Lou Reed'li albümde içim şişti ama Metallica'dır didim, sustum )
ve bugün, yıl olmuş 2011 yaş olmuş nerdeyse 28, evliyiz, çocuğumuz var...ama ulan hala morale, gaza, sinir boşaltmaya ihtiyacım olduğunda bu heriflere başvuruyorum. ve sanırsam bu, ölene kadar gidecek böyle...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
