dost

kazandıkça mesafelere kurban verdiğim arkadaşlıktan öte yakın hissettiğin kişi.

mesafelere kurban ettiğim için özlem oluyor adları bir süre sonra, dost dediklerimin... ve her ne hikmetse kime neye gelsem tüm "hoş" duygularla, vedalaşırken kucaklaşıyoruz bir yerlerde... hoş gelişler, hoş kalış temennilerine dönüşüyor...

"ey talih" diyorum; "gelenler mi gidiyor, gidecek olanları mı buluyor bu yürek kendine yoldaş, bu neyin bahtsızlığı, bir yakamı bırak."

kısaca milletin bulamadığı, benimse yollara kurban verdiğimdir.

sizden kilometrelerce uzaktaysa ve içmişse; eski sevgilisi yerine sizi arayıp "seni çok seviyorum, iyi ki varsın!" diyen kişidir dost. onunla ilgili bir konuda söz vermiş olmasına rağmen hayatı mahvolduğu için değil de size verdiği sözü tutamadığı için hıçkıra hıçkıra ağlayandır.

uzakta olsa da, günlerce konuşmasanız da bir konuşmayla yanında olduklarını, size değer verdiklerini hissettirenler iyi ki varlar! hep olsunlar!

(bkz: yok öyle bir şey)[ybkz]swh[/ybkz][ybkz]swh[/ybkz]

aşk gibi; kısadır, özdür ama doludur.
yaktı mı çok fena can yakar, sardı mı da feleği şaşar insanın.
her insanda olmalıdır. yoksa şayet; boy aynası...

gelip geçicidir. evet tecrübeyle sabit.