kazandıkça mesafelere kurban verdiğim arkadaşlıktan öte yakın hissettiğin kişi.
mesafelere kurban ettiğim için özlem oluyor adları bir süre sonra, dost dediklerimin... ve her ne hikmetse kime neye gelsem tüm "hoş" duygularla, vedalaşırken kucaklaşıyoruz bir yerlerde... hoş gelişler, hoş kalış temennilerine dönüşüyor...
"ey talih" diyorum; "gelenler mi gidiyor, gidecek olanları mı buluyor bu yürek kendine yoldaş, bu neyin bahtsızlığı, bir yakamı bırak."
kısaca milletin bulamadığı, benimse yollara kurban verdiğimdir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
