bir şehri terk etmek

ne kadar istese de, çırpınsa da kişi; eğer şanslı değilse, yüreğinde ukde olarak kalmaya mahkûm olacak olan çaresizliktir.

2 yıl önce yaptığım şey. ailemi bıraktım tabi orada. ama sonuçta yabancı yerde değilim doğduğum topraktayım. (b: marmaris) denilince ooo ne salaksın ne işin var orayı bırakıp i(b: stanbul) a gelmişsin diyen onlarca insan var. ama işte dışardan davulun sesi hoş geliyor tabi. insan istemediği sevmediği bir şehirde ne kadar mutlu olur ki paris olsa ne olur.hiç pişman değilim belkide hayatımda yaptığım en iyi şeylerden biri.

Kpss ye girme nedenim.

şehirden mi yoksa o şehirdeki insanlardan mı kaçıldığı sorunsalını akla getiren durum.

kötü hatıralar yüzündendir.ben belki fazla anlam yüklüyorum..

ama bir şehrin çeşitli yerlerinde kötü anılarım varsa,o şehir benim için küçülüyor..şehir küçülüyor,ama insanlar azalmıyor..kalabalık daha da bunaltıcı oluyor bu sefer..yaşayabileceğin,nefes alacağın bir yer kalmamış gibi..eğer bir gün yaparsam böyle bir şey,sevdiğim herkesi de gözden çıkarmışım demektir..gözden çıkaramayacağım için tek başıma bir şehri terk etmem mümkün değil..evinin önünde top oynanan yaşlı amcalar gibiyim.gürültüden rahatsızım,ama gidemiyorum da..

sikeyim böyle işi.