beşiktaşlı olmaktan gurur duymak

(bkz: çok şükür)

bazen takımına, takımdaşına sinirlenip "yakarım bu gezegeni" demek. sonra kendi iç hesaplaşmalarında; yüzüne fiziksel olarak hissetmediğin tokatlar atarken bulmaktır kendini, nasıl böyle düşünebiliyorum ben diye...

http://goo.gl/UkkUpP

cebindeki son paranla simit alıp yanındakine yarısını bölüp vermektir.

yaşadığım, yaşıyor olduğum ve yaşayacak olduğum ve herkese nasip olmayan duygu..

1-mali durumu kötü giden takımlarına en sağlam yanıtı verdikleri için: “feda”
2-depremden sonra van’daki soğuğa dikkat çekmek adına dakika 90′da sahaya atkı attıkları için
3-her boşlukta yardıma muhtaç köy okullarına koştukları için
4-kendilerinden 1000 kilometre uzaklıktaki haksızlığa bile sessiz kalamadıkları için
5-semtlerinde olan haksızlığa kesinlikle sessiz kalamadıkları için
6-kanlarını da gönül rahatlığıyla ‘feda’ edebildikleri için
7-bilinenin aksine ‘tek kimlik’ olmadıkları için
8-gece alemlerinde çok fazla görünüyor diye eleştirilen futbolcularına sahip çıktıkları için
9-yamaç paraşütünde türkiye’nin en başarılı taraftarı olduğu için(!)
10-takımları türkiye’deki tüm telegol’lük, yüz kızartıcı ilkleri yaşadığı için
11-“türkiye çernobil olmasın” diye bağırabildikleri için
12-yıldırım demirören gibi efsane bir başkanı atlatabildikleri için
13-snob ingilizleri bile kendilerine hayran bırakabildikleri için
14-takımı haksız penaltı kazandığında doğruyu haykırabildikleri için
15-belki de dünyanın en zekice marşını yazabildikleri için
16-isim bulma konusunda benzersiz oldukları için
17-kendi yöneticilerine “aklanın da gelin” diyebildikleri için
18-asi ruh belgeseli’ni her renkten taraftarın seyretmesi gerektiği için
19-endüstriyel futbol soğukluğuna karşılık son sıcak semtlerden biri olabildikleri için

http://listelist.com/besiktas-taraftari-olmaktan-gurur-duymak/

en fazla van depremine ithafen 65. dakikada soyunan taraftarları görünce hissetmiştim. göz yaşlarıyla inanılmaz, inanılmaz, inanılmaz demiştim kendi kendime.