beşiktaş taraftarının medyanın gazına gelme alışkanlığı

en büyük zaaflarımız arasındadır. ne hikmettir ki; hiç ders almadan aynı gazla yıllardır kaynıyoruz.

(bkz: taksim gezi parkı direnişi)
ilk başlarda güzel gidiyordu muhabbet ama sonra boka sardı. ota boka çarşı adını kullanmaya başladı bir grup. millet polis gaz atınca "çarşı abimizi çağırır ha" modunda. twitter'da "polis geldi gaz attı, çarşı gitti onları dövdü" "hadi çarşı gel döv" tarzı yazıları görünce deli oluyorum. taraftarı fena gaza gelmiş durumda görüyorum, hatta diğer takım taraftarları bile gaza gelmiştir, "x takımlıyım ama çarşılıyım" diye bir tabir icat oldu.

not: entry başka yerlere çekilmesin. şu direnişte en önlerde olmak zaten çarşı grubunun ruhunda ve felsefesinde olan bir şey. tabi ki gidecek. bu arada çarşı felsefesi nedir arkadaş, kendimi iyice çarşılı gibi hissettim, hemen gidip üyelik başvurularına başlayayım.

taraftarlığı bırakıp sosyal proje manyaklığına vermektir kendini. tarafız, tarafındayız diyen ibneler tarafından eleştirilirler.

işte o ibneler;
(bkz: dingoc)
(bkz: simsiyah)
(bkz: primus inter pares)

adını tribün olarak duyuran, 7 düvele takımı için yaptıkları ile nam salan tribünün, iki gazetede gözükeceğiz, bir televizyonda görüneceğiz diye bütün mirasını sikip atmasıdır.