babası beşiktaşlı olup kendisi de beşiktaşlı olan çocuk

"Beşiktaş'lı olunmaz, doğulur.." sözünde anlatılan çocuktur..

babamın amcası beşiktaşlı
babam beşiktaşlı
benim amcam beşiktaşlı
ben beşiktaşlıyım
çocuğum olursa onunda amcası beşiktaşlı olacak
inşallah çocuğumuda beşiktaşlı yaparak süreci devam ettireceğim.

benim dahil olmadığım gruptur.

fenerli bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş olup, bir çocuğun aklını rahatça çelebilecek emlak bankası reklamlı viorel moldovan formasına bile sahiptim. gariptir, çocukken de galatasaray'a karşı bir kin beslemişim. yani 2000 yıllarını hatırlayan bilir, fenerbahçe taraftarının konfeti şovları meşhurdu o zamanlar, tribünlerini severdim. galatasaray'a karşı hiçbir sempatim yoktu. neyse zamanla "kim kazanırsa onu tutarım"lar olur ta ki nouma taffarel'e "geçirene" kadar.

http://tinyurl.com/bu39fyq

yeri gelmişken; gördüğüm 2 türkiye kupası finali benim için roman niteliğindedir. ama sevinç gösterilerim evde her zaman olgunlukla[ybkz]swh[/ybkz] karşılanmadı tabii. 100. yılımızda ahmet dursun'un fener'e deplasmanda attığı gole sevinirken karın boşluğuma öyle bir yumruk geldi ki acısı hala durur.

böyle işte... siz türkiye kupası'nı aldıktan sonra kupa seramonisini izleyememenin, ertesi gün eve hiçbir gazetenin alınmamasının, en az 2-3 gün hiçbir spor programını izleyememenin ne demek olduğunu bilir misiniz?

dedemin babam,amcam ve halalarıma onların da bize,bütün kuzenlerime ve torunlarına aktarmasıyla şuan 4.kuşak beşiktaş dedi.böyle bi aileyi gelin maç günleri bir görün.çoğu zaman gergin olsak da böyle bir aile de herkese nasip olmaz diyorum.

(bkz: emre001)

beşiktaşlı bir babanın beşiktaşlı oğlu olarak bende 3ncü kuşakta çocuğuma devredicem bu mirası. lakin babam alışmış artık beşiktaşa, kalbinden söküp atmaz ama ortalardada beşiktaş lan diye gezinmez. kazanırsak mutlu olur ama kaybedersek çok üzülmez. alışmış artık adam.

en son fener maçında beşiktaş bunlara 3 çeker izleyinde görün lan dedi. fener bizi tokatlıyodu resmen o dakikalarda. maç sonucu beşiktaşım 3-2 fener[ybkz]swh[/ybkz].

aile içi huzur.

şimdi tabi kendi babalarımız için bir şey yapamayız,olan olmuş, ama en azından çocuklarımızın babası için, düşünülmesi gereken ince bir nokta.

madem o kadar kasıp çocuk yapacaksın, bırak da babasıyla beraber maça gidebilsin,omzunda maç izleyebilsin aynı heyecanla.

şahsi hedef olarak algılanabilecek bir paylaşımın daha sonuna geldiğimin farkında olsam da bu uğurda fikirlerimi paylaşmaktan geri durmayacağımı da gözler önüne sererim. saygılarımla.

son dönemde giden kötü oyun sonrası, sinirli olan babanın 'bırak artık beşiktaş'ı' demesi üzerine, sen bırakabildin mi bunca senedir diye soran çocuk gibi çocuk.[ybkz]swh[/ybkz]

asıl olan din gibi babadan görme bir usul ile zorla dayatılarak takımı benimsemek değil, babası farklı takımı tutarken beşiktaşlı olmaktır. hatta amca, dayı faktörünü de elemek istiyorum.

bunun bir de bütün sülalesi beşiktaşlı olanı da vardır ki tadından yenmez. işte o benim. cidden müthiş oluyor sözlük. baba hakkı'mızdan dolayı dedem beşiktaş aşığı olmuş sonra bu aşk çocuklarına oradan da bize. maç günleri bizim evde toplanılır formalar giyilir. bir ekran ve karşısında en az 10 beşiktaş aşığı. oturacak yer yok. herkes yerde bağdaş kurmuş. marşlar falan.

o değil de ben iskenderun'u özledim [ybkz]swh[/ybkz]

bir de bunun büyükbabası da beşiktaşlı olan versiyonu vardır ki, kimi zaman zorlu bir hal alabilir. şöyle açıklayayım;

beşiktaş maç mı kaybetti? baba, oğul ve kutsal ruh... adsafasa... tamam cıvımıyorum. baba, oğul ve torun; üçü birden mutsuzdur ve gergindir. maçla ilgili bir noktada farklı düşünüyorlarsa her an birbirlerine sıçrayabilirler. ama baba başka takımlıysa mağlubiyetlerde kızdırmak bir yere kadardır ve bir yerden sonra artık kıyamazsın ve rahat bırakırsın.

ha ama tabi beraber aynı duyguyu hissetmenin duygusal tarifini yapmak çok zor sözlük; paha biçemezsin...

[ybkz]swh[/ybkz]