kaybedecek bir şeyinin kalmaması

kendi kendine yetmeyi bilmektir.. büyümektir.. insanları öğrenmektir.. tanımaktır herkesi, her şeyi.. güvenmemektir kolay kolay.. en çok canını yakanın en yakınlarının olmasıdır..

yıldırım demirören dönemi beşiktaşının hemen hemen her sezonun 23. haftasında yaşattığı durumdur.

cebimdeki son bozukluk duygular, nefes aldıkça ses çıkarır dururdu. taşıması belki ağır değildi ama yüktü işte kalp ceplerime. hava soğuk, ellerim ceplerimde ve yumruk yaptığım avucumda iki dirhem bozukluk duygularla yürüyordum sallana sallana. durdum bir an, ışıklı tabelada yazan yazıya takıldı gözlerim : ' kazanmak için kaybetmek gerekir'. tutamadım kendimi ve daldım içeri. daha sıkı sıkı sardığım avucumdaki bozuklukları koydum masaya. 'elimdeki son duygu bunlar, en büyük ganyana basıyorum' dedim. adam şaşırdı ve bir kağıt parçası tutuşturdu ellerime. meğerse, mutluluğa elimdeki tüm duyguları basmışım, tahmini kazancım bol sıfırlı.

Kaybedicek birşeyin kalmaması diye birşey yoktur.Kişinin kaybedicek birşeyi her zaman vardır.Gerçekten kaybedicek birşeyi olmayan insan çölün ortasındaki insandır.
İnsanın daima kaybedicek birşeyi vardır fakat görmez,başkalarının onun hakkındaki düşünceleri,bilmesi gerekenler,insanların neler hissettiği,neler düşündüğü,Hiç yoksa insanın kaybedicek bir sevgisi bile olabilir kendisinin bile bilmediği.

Kaybedicek birşeyim yok dememelidir insan,allah öyle birşeyi elinden alırki kaybedicek nelerim varmış der.İnsan asıl başkalarının gözünde kaybolduğunda kaybedicek hiçbir şeyi kalmaz.Biter kaybolur 0'a indirgenir nötr olur.

Sonuç o ki kaybedicek birşey her zaman vardır.Şeref,Haysiyet,Saygı,Sadakat,İman,Sevgi,Mutluluk,Para,Onur,Mal,Namus.