taraftar bilinci ve sözlükte kerami pestenkerani

bu sonu meçhul bir yazı. bu cümleyi yazarken peşi sıra gelecek cümleyi bile düşünmüyorum; tıpkı birçoğunuzun yazılarında yaptığı gibi. sözlükte kısa zaman zarfında haylice şey karaladım. tekmili birden tahmin ettiğiniz gibi kastî yazılmış rahatsız edici ve sarkastik yazılardı. ben beşiktaşlıyım. mamafih metin-ali-feyyaz'dan sonra futboldan daha az zevk almaya başladım. o günden sonra takımlararası partizanlıktan ziyade sporda taraftar bilinci ve toplumsal refleksin oluşumu beni daha çok alâkadar eder oldu. işte bu farklı temayülüm, burada, taraftarı olduğum takımın sözlüğünde yazmaya karar vermeme neden oldu.

yazarken şunu düşündüm. sizin diğer takımlara yaklaşımınızı ben beşiktaş'a yapacaktım. siz bunu yaparken ciddi biçimde hukuka aykırı davranırken[ybkz]swh[/ybkz] benim yazılarımda hukuka aykırı hiçbir sövgü isnâdı olmadı. yazılarımdaki tek dikkat ettiğim husus da sadece buydu. bu yüzden rahatsız oldunuz. çoğunuz beni olağan karşıladı. içten içe ya da açık seçik destekledi. kimileriniz ise, teskin edilmemiş ihtiraslarının kuvvetlendirdiği bir agresyon ile özel mesaj yoluyla aileme galiz imalarda bulundu, küfretti ve hatta tehdit etti. bu hitamlar o kadar okkalıydı ki olası bir suç duyurusunda cezaî yaptırım ile sonuçlanacağı mukannendir. kendi dimağsının yeterliliği kadar aileme imada bulunan bir yazar biliyor mudur ki asıl kinayeyi kendi müstear adının başında ve son iki harfinde spontan bir minvalde gerçekleştirmiş. gerçi burada alınan sübliminal mesaj bağıldır ve kişileri bağlamaz.

niçin sizin beriki takımlara yaptığınızı ben kendi takımıma bu mecrada yaptığıma gelince, aslında basit bir neden. sporun şiddete dönüşmesinden duyduğum rahatsızlık. bilhassa futbolda, tarafların birbirlerine tahammülsüzlüğü had safhada. kafelerde, kıraathanelerde yayımlanan maçlarda rakip taraftarlar ayrılarak kişilerin birlikte maç izleme özgürlüğü kısıtlanıyor. babası fenerbahçeli olduğu halde dayısı tarafından beşiktaşlı yapılmış bir çocuğun fiili ehliyete malik olana kadar stadyumlarda babasıyla maç izleme olanağı ortadan kalkıyor. hatta bırakın siktiğimin futbolunu, bir çocuğun işçi sınıfı babasıyla geçireceği tek günü pazardır ve o pazar günü birlikte vakit geçirmeleri, bana burada küfür eden çiğ zihniyet tarafından engelleniyor. hiç kimse bir başkasının yaşam hakkına müdahaleye edemez. bu çirkindir.

türkiye'de sosyal meselelere en duyarlı takım hiç kuşkusuz beşiktaş'tır. hukuk fakültelerinde öğretilen bir kural vardır. herkese mazlumun, düşmüşün, azınlığın yanında olmaları öğretilir. beşiktaş taraftarının bu bilinci yakalamasında belki de taraftar liderinin ermeni asıllı olmasından kaynaklanıyordur. ben de burada bu azınlığı temsil ettim. o kadar karşı cephede yer aldım ki, bu sayede benim üzerimden diğer taraftarlara tahammülünüz arttı. nasıl markaryan taraftar olgunluğunu, istihzayı, yaratıcılığı, empatiyi sağlayarak beşiktaş'a çok büyük bir katkı sağlamışsa kartal sözlük'te de (b: pip) bunu başarmaya çalışmaktadır. pip, sözlük içi armoniyi, tarafların çatışmasını sendika arabulucusu gibi büyük dirayet ile daha şerareler çıkmadan teskin edebilmektedir. bu sözlüğün sosyal medyada spor için saygı duyulan bir kaynak olabilmesi onun varlığıyla mümkündür. pip'in sözlük için büyük bir lütuf olduğunu düşünüyorum. iyi bir ekip ve metodolojiyle başarılı olacağına da gönülden inanıyorum.

bu güne değin müstear adımla paralel bir kişilik sergiledim sözlükte. hiçbir zaman başlığımın altına girilen entrylere oy vermedim. entrylerinizin oyu diğer yazarların bana tahammülünün bir arketipidir. bana iyi dileklerini gönderen bir başka yazara da hiç cevap vermedim. mamafih ona saygı duydum.
son olarak yazımı, sözlükte komünizme (i: "kominizm") diye başlık açıp da içini dolduran yazarlara addederek entrymi ne son kez okuyup, ne de redakte ederek önünüze sunuyorum.

5 şubat 2012 fenerbahçe beşiktaş maçında şükrü saracoğlu stadı'na verilen hasarı, yaşanan rezaleti bir gurur tablosu gibi sunan; deplasman yasağına inat, birbirini semtine, stadına davet eden taraftarları itin kıçına sokan gözü dönmüş kitlelere armağan edilmesi gerektiğini düşündüğüm anlamlı yazı.

yazarın buradaki iç döküşünü okuyunca acaba amaçları için doğru bir yol izlemiş mi diye düşündürttü... taraftarlık üzerine söylediklerinde haklılık payı olsa da bu işin bu noktaya gelmesi,en basitinden bu sözlüğü ve diğer taraftar sözlüklerinin oluşması, milyarlarca liralık yatırımların yapılması, belki takıma yıldız futbolcuların alınması, takımın anadolu takımları gibi unutulmayıp büyük takım hüviyetine sahip olmasıs hep bu taraf olma, hareketin taraf bulması kısacası bu taraftarlık ve fanatizmden ötürü oluştu /gelişti.

taraf olma bilinci ve dürtüleri bu kadar şiddetli olmasaydı belki de ufak ama kendi halinde mutlu bir taraftar grubu olurduk burada. üsküdar anadolu 1908 spor kulübü gibi bir takım olurduk. tam semt takımı.

fanatizmin şiddet doğurmasına karşı olmanı her aklı başınca, eli vicdanında bir insan gibi anlıyorum pestenkerani kardeş. davan uğrunda mücadelen kutlu olsun. umarım başarılı olursun. ancak şu da benim inandığım bir gerçek ki fanatizm ve taraftarlık bitince ingiliz seyirciler gibi sadece pozisyon olunca "auv" diyen işin içine ruhunu katmadan maç seyreden taraftar kitlelerine dönüşeceğiz. bu da zaten gelişmiş bir seviyeye ulaşmış her medeniyetin ulaşacağı nokta. eninde sonunda bir gün o seviyeye erişeceğiz. raad ol yani pestenkerani kardeş zamanı var daha. ya sabır. o günler mi daha güzel olacak yoksa o günler gelince bu günleri mi özleyeceğiz ya da o günleri görecek kadar yaşayacak mıyız hepsini zaman gösterecek..