ekseriyetle bayanların yaptığı, çoğu gereksiz olan eylem.
küsmek
karşısındaki kişiye tavır almak, konuşmamak, kapris yapmak ile bağlantılı olan durum.
içten içe olduğunda can yakandır...
darılmak, konuşmamak.
kimi zaman sevilen insanlara yapılır. nasıl olsa barışırız, biz birbirimizi çok seviyoruz diye düşünülse de her zaman öyle olmuyor sözlük.
ortaokul 7. sınıftaydım. ortaokula başladığımdan beri en yakın en samimi olduğum semih adında bir arkadaşım vardı. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. okulda aynı sırada oturur, okul bittikten hemen sonra yine birlikte sokaklarda türlü haytalıklar peşinde koşardık.
bir gün çok basit bir sebep yüzünden tartıştık. tanıştığımızdan beri ilk tartışmamızdı bu. ikimiz de atarlıydık, geri yapan olmadı ve küstük. 1 hafta boyunca ayrı sıralarda oturduk, okuldan sonra ayrı takıldık, birbirimizi gördüğümüzde tanımıyormuş gibi davrandık.
1 hafta böyle geçti. bir akşam annem geldi ve semih'e araba çarptığını söyledi. hastanedeymiş ve beyninden ameliyata alınmış. o an delirdiğimi hatırlıyorum. zorla babamı kaldırdım ve hastaneye gittim.
gittiğimde semih ameliyattan çıkmıştı, doktorlar komada olduğunu söylediler. tam 11 gün boyunca komada kaldı, her gün yanına gittim kendisinden özür diledim, yalvardım hatta, tek istediğim iyileşmesiydi, "yeter ki o ayağa kalksın o saçma sapan gururumun amına koyim" diye düşündüm günlerce.
ama olmadı 11. günün sonunda semih vefat etti. öyle büyük vicdan azabı duydum ki... sanki benim yüzümden ölmüş gibi düşündüm aylarca. benle küsmeseydi eğer olmazdı bu ona, buna emindim.
ve en kötüsü onu ne kadar sevdiğimi ona söylemeden gitti. çok seviyodum olm ben seni. daha neler yapıcaktık seninle.
mekanı cennet olsun.
ortaokul 7. sınıftaydım. ortaokula başladığımdan beri en yakın en samimi olduğum semih adında bir arkadaşım vardı. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. okulda aynı sırada oturur, okul bittikten hemen sonra yine birlikte sokaklarda türlü haytalıklar peşinde koşardık.
bir gün çok basit bir sebep yüzünden tartıştık. tanıştığımızdan beri ilk tartışmamızdı bu. ikimiz de atarlıydık, geri yapan olmadı ve küstük. 1 hafta boyunca ayrı sıralarda oturduk, okuldan sonra ayrı takıldık, birbirimizi gördüğümüzde tanımıyormuş gibi davrandık.
1 hafta böyle geçti. bir akşam annem geldi ve semih'e araba çarptığını söyledi. hastanedeymiş ve beyninden ameliyata alınmış. o an delirdiğimi hatırlıyorum. zorla babamı kaldırdım ve hastaneye gittim.
gittiğimde semih ameliyattan çıkmıştı, doktorlar komada olduğunu söylediler. tam 11 gün boyunca komada kaldı, her gün yanına gittim kendisinden özür diledim, yalvardım hatta, tek istediğim iyileşmesiydi, "yeter ki o ayağa kalksın o saçma sapan gururumun amına koyim" diye düşündüm günlerce.
ama olmadı 11. günün sonunda semih vefat etti. öyle büyük vicdan azabı duydum ki... sanki benim yüzümden ölmüş gibi düşündüm aylarca. benle küsmeseydi eğer olmazdı bu ona, buna emindim.
ve en kötüsü onu ne kadar sevdiğimi ona söylemeden gitti. çok seviyodum olm ben seni. daha neler yapıcaktık seninle.
mekanı cennet olsun.
üç gün üst üste yapılması durumunda cennette gitme kapıları kapanıyor arkadaşlar. ee dinimiz zor bi din yapacak bir şey yok.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?