beşiktaş yenildikten sonra çöken kasvet

gülerken aniden donar gülümseme dudaklarınızda, konuşurken aniden susarsınız cümlenin ortasında,

lige havlu atmamızı da beraberinde getiren yenilgide daha bi fena çöken kasvettir.

dönüş yolunun bitmemesiyle de açıklanabilecek olan durum.
halbuki yenmiş olsan o yol pıt diye güle oynaya geçer.

vallahi kasvet yok; havlu atılmış bir şey olduğuna da inanmıyorum, sonuçta bu sezon üç kulvarda da varolan bir beşiktaş var ve ben takımımdan çok memnunum, türkiye kupası'nın alınması, uefa'da alınabilecek en iyi sonuç ve ligde 2. olup şampiyonlar ligine gitmek beni şampiyon olmuş kadar mutlu edecektir bu sezon için. biliyorum ki; takımım doğru yolda, önümüzdeki sene altın yılımızı yaşayacağız. bunu kimse engelleyemeyecek, o başka bir şey ama şu an için sinirden kanser olmama sebep olacak şeyler de yok değil: bkz: ##69403

seni zaferler yaşatman için , şampiyonluklar alman için sevmedim ki , ben şerefli ikinciliklerine hayran olduğum , sen renklerine aşık olduğum ve yine senin armanda taşıdığın şanlı bayrağıma kurban olduğum , sen yaşam sevincimsin benim. dedirten başlıktır benim için.
kasvet mi ? o da ne ki ?

ne zaman beşiktaş yenilse vücudumu saran, hayattan soğutan kasvettir bu. bir süre "hayat çok boktan ya" durumunda gezdirir adamı. 1-2 saat geçer tam normal hayata dönmüşken akıla gelir mağlubiyet. boğazını sıkar adamın. en eğlenceli aksiyonu çekilmez yapar. ertesi gün olana kadar da geçmez. bazen ertesi gün bile hortlar.