annesine düşkün erkek

hayırlı bir evlat, katlanılmaz bir eştir. olağanüstü güçleri yoksa evlenmemesi gerekir.

eş veya sevgililerinin genelde iddia etiiği durumdur. gün gelip devran döndüğünde ise, kendi oğullarının düşkün olmalarını istediği bir kısır döngü mağduru olan erkektir.

anneye karşı hissedilen sevgi, gösterilen saygı normaldir ancak fazlası bağımlılıktan kaynaklanır.anne bu durumdan her zaman memnundur ancak evlilikte anne ile eş arasında büyük sorunlar yaratacak durumdur.

...annesine benzeyen bir kadınla evlenmek ister.

küçükken "muhallebi" büyüyünce ise "hayırlı evlat" denilen tipler

...fakat dışarı açılınca pek te aramayan erkek çeşidi...Hele de hatun yaptı mı o iş bitti...

sevgilisi tarafından sinir bozucu bir durum yaratır....

sinirleri bozulan sevgilisinin en yakın doktora görünmesi gerekmektedir. empati falan kesmez onu bak ben söyleyeyim şimdiden.

her ne koşulda olursa olsun, evleneceği kadın için uygun bir eş olacak erkektir. zira annesi de olsa, kadın kadındır. ve bir kadına yakın olan, onun üzerine titreyen bir erkek, kadına iyi davranmayı da bilir.

olması gereken erkektir.
annemle aramdaki bağ eşimi rahatsız ediyorsa şayet; eşim olamamıştır o benim!

burada "aşırı" vurgusuna dikkat edilmesi gerekir. bunu göz önünde bulundurarak; koşarak uzaklaşılması gereken erkektir bana göre. ( burada da "bana göre" vurgusuna dikkat edelim de, şey olmasın sonra. [ybkz]swh[/ybkz] ) bu kategorideki kişilerin çocukluğuna indiğinizde, annenin aşırı düşkünlüğüyle karşılaşırsınız. aşırı korumacılık ve kaç yaşına gelirse gelsin, bazı şeyleri oğlunun yerine yapmak zorunda hissetmek gibi özelliklere sahiptir bu anneler ve türk toplumunun büyük bir çoğunluğunu oluştururlar. sevgi ile bağımlılık arasında ince bir çizgi vardır oysa ve o çizgiyi aşmadan da evladınızı sevebilirsiniz. bu konunun bir sorun olarak algılanmasının sebebi ise, annenin, erkeğin yetişkin yaşamına da doğrudan müdahale etmesidir. özellikle evlilik hayatını kâbusa çeviren en önemli sebeplerden biridir bu. yani kimsenin, anneyi çok sevmeye bir itirazı yok. ama, henüz erken çocukluk çağlarında gerçekleşmesi gereken, bir bağımsızlaşma ve bireyselleşme aşaması vardır insan gelişiminde. işte o aşama sağlıklı bir şekilde gerçekleşmemişse, aradaki bağ hastalıklı bir nitelik kazanıyor. sonrası, erkek için de, çevresi için de, bol sancılı bir süreç. bizdeki bu "gelenek-görenek" manyaklığı devam ettiği sürece, bu devran da böyle devam edecek. şimdi devir değişti gibi gözüküyor ama, okul öncesi eğitim alanında 6 yılını tamamlamış biri olarak şunu söyleyebilirim; çok daha beter bir nesil yetişiyor. çünkü, zamanında despot aileler tarafından yetiştirilen, özgürlüğü kısıtlanan, bugünün ebeveynleri, kendi çocuklarını da bu şekilde yetiştirmemek için, onlara aşırı bir düşkünlük ve sınırsız hoşgörü gösteriyorlar. ses yükseltmeye bile kıyamıyorlar. çocuk ağlamasın diye, bir amuda kalkmadıkları kalıyor. aşırı kırılgan ve kendi ayakları üzerinde duramayan insanlar yetişiyor böyle böyle. geniş zamanda baktığımızda da, maalesef yine aynı kapıya çıkıyoruz.

neyse, fazla uzattım. ilgi alanıma giren konu olunca herhalde... ben bunları toparlayıp bir makale falan yazayım bari, hazır gaza gelmişken. [ybkz]swh[/ybkz]

edit: başlıkta "aşırı" vurgusu yokmuş meğer. olsun, ben aşırısı için konuşuyorum sonuçta. [ybkz]swh[/ybkz]

direkt ben.sorunlu olan tarafı bundan annemin hiç haberi yok. bu yüzden o benim ona olan sevgime karışmıyor ben de onun. uzaktan uzaktan akşam yemeklerinde denk gelirsek "+eline sağlık - afiyet olsun." diyaloğu ile bir şeyler ima ediyoruz.