ankara zirvesindeki mangala yancı köpek

bizden çok yediğini düşünüyorum. bir ara haydariyi yedi ekmek falan aldı sandalyeden. bir rakı içmedi namussuz. o da çocuklarını emzirdiği içindir herhalde. bildiğin sevimliydi ama.

dişi olduğu kadar uysal olan köpek. yaklaşık 15 dakika boyunca kıpırdamadan sevdirdi kendisini. tabiki siyah&beyaz olması sevilmesi için bir diğer etken oldu.

alkolden götü başı dağıttığım saatlerde burnumu burnuna dayayıp yarım saat sevdiğimi hatırlıyorum hayal meyal... sonra sabah uyanıp yalpalaya yalpalaya evden çıkmaya çalışırken kapının önünde halen yemek ararken karşılaştım... sarkmış memelerini gördüm ve "senin kadın olduğunu anlamalıydım. çıkarın olmasa sevdirmezdin... ama anneymişsin, bu yüzden saygı duyabilirim belki... sarhoştuk... unutalım" dedim ve son bir kez birbirimize bakıp ayrıldık...

yeni doğum yaptığı her halinden belli olan, bu sebepten de damarlarımızdan girip her türlü yemeği[ybkz]swh[/ybkz] kendisiyle paylaşmamıza sebebiyet veren güzel canlı.

bir ara boynuna sarılıp "bebeklerin nerde seninnnnğ, doğum mu yaptın bu salak tipinleeee" diye hayvana eziyet eden bir barbar görülmüş oralarda ama o ben değilim, bir arkadaş.

her anne gibi saygının en kralını görendir.ama şımarmasaydı iyiydi.tamam aldın kemikleri hadi bi cahillik ettin haydariyi de aldın ama ekmekleri alıp yere bırakmak ne be anacım oldu mu şimdi[ybkz]swh[/ybkz].

siyah beyaz olmasa hiç bir sikim yiyemeyecek köpekti. anne olması konusu biraz kalbimi yumuşattı ama o haydariyi alıp kaçması her şeyin sonu olabilirdi. allahtan siyah beyazdın dostum ve mangalın başında ben vardım

nasıl bir yancılık duygusuna sahipse verdiklerimiz ya da yere düşenler yetmezmiş gibi torbadan çıkarttığı 1 somun ekmeği kapıp daha sonra da haydariyi götüren köpekti.
ekmeği banıp yiyecekti heralde.ben biraz tırstım ama söyleyemedim.azıcık da tuhaf bakıyordu.göz göze gelmemeye ve korkumu belli etmemeye çalıştım.kendimi rakıya verdim.sonra da uykuya.sabah ben giderken evin altındaki koltukta uzanmış yatıyordu.çok tırstım lan çok!

bütün sözlük yazarlarının yediği lokmalarını saydığı köpek. olm madem köpeğe yemek verdiniz ses etmeyip doyurmanın mutluluğunu yaşayın, yok efendim zıkkım yesin pezevenk diyeceksende yanında yaver olarak tutmayacaktın. ne demiş atalarımız sol elin verdiğini sağ el bilmeyecek. nerede o eski mangalcılar.[ybkz]swh[/ybkz] aç kaldınız sanki köftehorlar.